Mijn traject als eiceldonor - de uitslag

In mijn vorige blog vertelde ik dat ik gestart was met een traject als eiceldonor en hoe de eerste kennismaking en afspraak is verlopen. Inmiddels zijn we alweer eventjes verder in het traject, ik had hier al wel het een en ander op gedeeld op mijn Instagram (@kim.musk) maar was er nog niet aan toegekomen om er een blog over te schrijven.

Goed, de eerste stap was dus het lichamelijke onderzoek afwachten. Hier voor had ik een belafspraak met de arts. Hij belde me op en kwam eigenlijk gelijk met het nieuws aan, de uitslag van mijn bloed was goed. Ik had geen enge ziektes en lang verhaal kort: ik ben lichamelijk zeer geschikt als eiceldonor. Ik had opzich ook niet veel anders verwacht hoor maar toch fijn om te horen.

De volgende stap was een gesprek met de maatschappelijk werkster. Hierbij had ik een afspraak om video te bellen via de app van het ziekenhuis. Super fijn want dan hoefde ik niet weer helemaal naar Zwolle. In dit gesprek werd mij gevraagd naar mijn (gezins) situatie, waarom ik dit wilde doen en hoe ik met het stel in contact was gekomen. Ook werd mij gevraagd of ik in contact wilde blijven na het traject, hoe ik mijn rol zie hierin en of ik mijn zoontje er bij wilde betrekken.

Je mag tegenwoordig niet meer anoniem donor zijn maar dat was ook niet mijn bedoeling. Het lijkt me namelijk onwijs mooi om contact te blijven houden. Er werd mij gevraagd hoe ik er over bepaalde dingen denk zoals, waar gaat het kindje heen als de ouders komen te overlijden, opvoeding en meer. 

Gelukkig waren dit allemaal onderwerpen die ik al met het stel had besproken en waarbij we alle drie op 1 lijn lagen. Zo vinden we dat de opvoeding aan hun is en dat als hun wat overkomt dat het kindje gaat naar iemand die dichtbij hun staat (een opa, oma, oom of tante bijvoorbeeld). 

Toen kwam de laatste vraag, deze hadden we niet samen al besproken dus dit overviel me een beetje. De vraag was of ik nog een keer alles wil doorlopen als er uit de eerste keer geen zwangerschap komt. Hier wist ik niet goed antwoord op te geven. Ik weet namelijk nog niet eens wat ik kan verwachten of hoe ik het ervaar dus ik vind het moeilijk om daar nu al antwoord op te geven. Dit gaf ik aan bij de maatschappelijk werkster en later ook bij het stel die het gelukkig geen probleem vonden en goed begrepen. 

De volgende stap was een gesprek met de gynaecoloog, de mom to be en met mij. Ook dit kon gelukkig via een videogesprek. Hier over vertel ik in een volgende blog.Volg mij hier op mamaplaats en/of op Instagram (@kim.musk) om op de hoogte te blijven van dit traject 🥰