Daar kwam die dan, de brief vanuit het ziekenhuis, dat ik mocht komen bij de POP-poli voor de psychische klachten die ik heb gehad na mijn bevalling. Wat was die brief confronterend. Niet alleen om te lezen, maar ook om "de buitenwereld" eindelijk te vertellen hoe slecht ik mij daadwerkelijk heb gevoeld in de periode na mijn bevalling. 

De klok... voor de één die enkel de tijd weergeeft en voor de ander is het iets waarop echt geleefd wordt. Dat laatste geldt voor mij. Zodra ik de dag start, kom ik direct in een soort 'aan modus' en routine terecht, die gepaard gaat met de klok. Dit is gedurende de jaren (misschien ook wel doordat ik nu moeder ben) eigenlijk alleen maar versterkt 🤦🏼‍♀️

Sinds ik moeder ben, sta ik veel vaker "aan". Soms vragen mensen wat ik hiermee bedoel. Voor mij is dat het gevoel om continu (bewust of onbewust) alert, scherp of in mijn hoofd bezig te zijn.

Het begon al dat wij vrij snel na de bevalling van de verloskamer weg moesten, om plaats te maken voor andere vrouwen die moesten bevallen. De boodschap was eigenlijk, hoe verzwakt je ook bent, snel afspoelen, spullen verzamelen en naar de kraamafdeling! Wij werden naar de kraamafdeling gestuurd omdat we een dag extra moesten blijven. Dit in verband met het hoge geboortegewicht van onze dochter en daarmee het risico op hypoglycemie (lage bloedsuiker). Éen uur, drie uur, zes uur, twaalf uur en een dag na de bevalling werd haar bloedsuiker gemeten, door middel van een prikje in haar hiel.

Wat moet je nu eigenlijk vinden van een geboorteplan? Toen ik zwanger was heb ik veel informatie van mijn verloskundige en gynaecoloog gekregen. Al deze informatie heeft mij gedurende mijn zwangerschap aan het denken gezet. Wat wil ik wel en wat wil ik niet tijdens de bevalling? Dit heb ik verwerkt in een geboorteplan; uiteraard wel in de wetenschap dat je niet precies weet hoe alles loopt. Overigens was het opstellen van een geboorteplan ook écht een advies van onze verloskundige.

Opvoeden. Niemand krijgt een handleiding of een spoedcursus over het opvoeden van je kindje. Het is dan ook niet gek om, in het ouderschap, soms wat onzeker te zijn.

Ik weet het nog als de dag van gisteren. Ik was 12 weken zwanger en werd wakker van een steek in mijn buik. Kort erna stond ik op uit bed en kreeg ik het gevoel dat ik aan het bloeden was. Ik liep naar het toilet en daar zag ik dat ik een bloeding had. Ik nam direct contact op met de verloskundige, die mij ook snel wilde zien.

Week 9 van mijn zwangerschap brak aan en van het een op het andere moment was daar de misselijkheid, die tot week 17 aan bleef houden. Het was geen misselijkheid die maar eventjes duurde of met rustig ademen weg te puffen was. Deze misselijkheid was anders, veel intenser en non-stop aanwezig.

⚖️ | Gewicht, echt zo'n onderwerp waar veel mensen liever niet over praten. Ik heb al meerdere blogs op Mamaplaats geschreven over onderwerpen die "doorbroken" moeten worden zoals borstvoeding vs kunstvoeding, onze miskraam en de donkere wolken in mijn kraamperiode. Dus deze post over gewicht kan daar prima bij...