Waar is de "UIT-knop"?

Sinds ik moeder ben, sta ik veel vaker "aan". Soms vragen mensen wat ik hiermee bedoel. Voor mij is dat het gevoel om continu (bewust of onbewust) alert, scherp of in mijn hoofd bezig te zijn.

Ik heb gemerkt dat ik echt een haat-liefde verhouding heb met deze "aan stand". Ik vind het bijvoorbeeld ontzettend vervelend om niet ontspannen te kunnen douchen. Ik ervaar een soort, tja hoe zou ik het noemen, opgefokt gevoel over mij heen alsof ik moet opschieten. Maar voor wie, want papa zit gewoon bij onze dochter beneden? Is dat een gevoel wat nog altijd afkomstig is uit mijn pittige kraamtijd? Het gevoel om snel weer terug bij je kleintje te moeten zijn omdat ze je nodig heeft?

Maar aan de andere kant merk ik op dat deze "aan stand" mij ook veel brengt en eigenlijk best wel bij mij als persoon past. Mijn man vraagt mij regelmatig om even rustig te gaan zitten, omdat ik altijd in de weer ben. Rustig zitten of niets doen veroorzaakt soms datzelfde onrustige gevoel bij mij. Het klinkt misschien heel gek (en laat het alsjeblieft herkenbaar zijn) maar bijna alsof ik niet mag zitten van mijzelf omdat er nog genoeg te doen is. Ook zie ik vaak wel iets als ik eenmaal zit of denk ik ergens aan, waardoor ik toch weer op ga staan. En ergens... ergens is het stiekem ook best wel fijn om gewoon bezig te zijn.

Maar ik weet dat alleen maar doorgaan funest voor je is. Een burn-out is het laatste wat ik als moeder wil krijgen! Ik probeer hierom echt een balans te vinden. Overdag ben ik nu dus druk en flink in de weer, maar 's avonds na 20.00 uur ga ik zitten, iets lezen of televisie kijken met iets lekkers erbij en (ongeacht wat er nog gedaan moet worden of het gevoel wat ik er soms nog bij heb) ga ik gewoon ontspannen, zodat ik de volgende dag weer voldoende energie heb voor nieuwe moederschap avonturen.

Herken jij deze "aan stand" ook van jezelf?