2 jaar geleden
"Iedere dag weer bloedverlies"
Ik zette maar een lach op mijn gezicht, en deed alsof er niets aan de hand was.
Ik weet het nog als de dag van gisteren. Ik was 12 weken zwanger en werd wakker van een steek in mijn buik. Kort erna stond ik op uit bed en kreeg ik het gevoel dat ik aan het bloeden was. Ik liep naar het toilet en daar zag ik dat ik een bloeding had. Ik nam direct contact op met de verloskundige, die mij ook snel wilde zien.
Eenmaal bij de verloskundige, werd er een echo gemaakt om te zien of onze baby nog een hartslag had. Ik kan je niet uitleggen hoe ik mij toen voelde. Gelukkig was er snel een hartslag waarneembaar, maar waar kwam dan al het bloed vandaan? De verloskundige keek verder en constateerde een hematoom in mijn baarmoeder, iets waarvan ik nooit eerder had gehoord. Een hematoom is een bloeduitstorting. Zolang de hematoom in mijn baarmoeder aanwezig was, zou er sprake zijn van bloedverlies en die bloeding kan er weer voor zorgen dat de weeën vroegtijdig worden opgewekt. Maar ik was pas 12 weken zwanger! De verloskundige deelde ons dan ook mee dat, zolang de hematoom aanwezig was, er 50% kans bestond om ons kleintje te verliezen totdat onze baby levensvatbaar was buiten de baarmoeder.
Ik voelde mij verschrikkelijk toen ik de verloskundigenpraktijk verliet, vooral omdat niemand mij kon zeggen dat het wel goed zou komen. Het bloeden nam helaas iedere week toe. Wie had dat gedacht, zwanger zijn en iedere dag maandverband dragen.
Na een aantal weken begon ik ergens te wennen aan het dagelijkse bloedverlies. Het klinkt misschien gek, maar het dragen van maandverband werd normaal en het zien van bloed in de toiletpot was een gegeven... zolang de verloskundige iedere controle maar zei dat het goed zat met ons kleintje. Ik probeerde dan ook elke dag een lach op mijn gezicht te toveren en toch te genieten. Want wat als...., wat als het allemaal wel goed zou gaan, dan moet ik toch wel ergens genoten hebben van mijn zwangerschap.
Nu vraag je je misschien af hoe het is afgelopen. Wekenlang heb ik behoorlijke bloedingen gehad, maar naarmate ons kleintje groter werd, drukte zij de hematoom als het ware weg. De bloedingen namen rond de 20 weken zwangerschap af en de echo's erna lieten zien dat de hematoom kleiner en kleiner aan het worden was. Het vertrouwen was dan ook weer terug.
Voor de zwangere vrouwen die op dit moment in hetzelfde schuitje zitten, houdt hoop en neem deze positieve afloop als voorbeeld.