Steeds vaker zie ik ouders die hun kinderen te pas en te onpas bij opa en oma "dumpen" of naar de opvang brengen. Ik ben er niet helemaal op tegen. Ook die van mij zijn naar de opvang geweest. Ik denk ergens dat het ook goed is. Zo kunnen ze langzaam wennen aan het feit dat ze straks hele dagen naar school moeten. Dus voor de ontwikkeling is het ook goed.

Ik vind Nederland een prachtig land. We hebben bossen, heide, strand en zee, veenplassen en zelfs een paar heuveltjes. Buiten de variatie in natuur hebben we prachtige steden, gezellig winkel plaatsjes en pittoreske dorpjes. Ook dierentuinen en pretparken hebben we voldoende keus in. Musea hebben we ook nog. En nog veel meer toeristische trekpleisters. Kortom voor iedereen wat wils. Het enige wat Nederland mist is een dak.

Ik las net een blog van een moeder die zich schuldig voelde omdat ze te laat was en haar kindje viel. Ik kan me voorstellen dat je je rot voelt als je kind valt, maar zijn wij tegenwoordig niet te beschermend naar onze kinderen toe? 

Ik heb 2 aparte kinderen. De meesten eten het liefst dingen zoals patat of pannenkoeken, maar die van mij willen alleen vlees, groente en aardappels. Het lievelingseten van mijn dochter is spinazie en van mijn zoon spercieboontjes.

Ik vind het gewoon ongelooflijk dat een goede school zoveel verschil kan maken. Moeders die mij volgen weten dat mijn oudste dochter de diagnose ADHD heeft gekregen. Ze gaat daarom naar een SBO school. Nu hadden wij hier gelukkig de luxe dat we konden kiezen uit 2 scholen. Na een gesprek viel onze keuze op een SBO hier vlakbij. Iets waar we achteraf heel veel spijt van hebben gehad.

Ik hoor heel vaak van vrouwen dat ze van die nare verhalen horen over hoe pijnlijk bevallen is enzo en hierdoor compleet in de stress raken en opzien tegen hun eigen bevalling. Of moeders die een zware eerste bevalling achter de rug hebben en zelfs getwijfeld hebben over een tweede omdat ze bang zijn voor wederom een pijnlijke zware bevalling.

Om even duidelijkheid te geven over de titel. McKensey is onze 3e en we zijn bij de eerste 2 tegen aardig wat obstakels aangelopen.

Na bijna een week weeën die niet door wilden zetten moest ik me vrijdag de 13e om 7:30 melden op de afdeling verloskunde. Eerst werd ik weer aan de ctg gelegd om de conditie van de kleine meid vast te stellen. Gelukkig bleek deze goed genoeg om ingeleid te worden. Om 9:00 uur kwam de verloskundige om de vliezen te breken, in de hoop dat dit voldoende zou zijn om de weeën op gang te helpen. 

Sinds afgelopen zaterdag heb ik nu meer wel dan geen weeën. Alleen zijn ze niet regelmatig en niet sterk genoeg. Maar wel sterk genoeg om mij uit de slaap te houden. Ik ben dood moe.