Langleve eerdere "probleem" kinderen

Om even duidelijkheid te geven over de titel. McKensey is onze 3e en we zijn bij de eerste 2 tegen aardig wat obstakels aangelopen.

Om te beginnen met Kayleigh. Nadat ze mocht beginnen met vaste voeding raakte ze compleet verstopt. We werden afgescheept met movicolon. Dit zou het allemaal wel verhelpen. Maar als je kindje echt al een hele tijd niet meer heeft gepoept zit ze zo vol dat je er niets meer in krijgt. Moeilijk dus gezien je movicolon toch echt moet laten drinken. Uiteindelijk heeft ze een clysma gekregen en wat eruit kwam was zo hard dat ik er de ruiten mee kon ingooien. Daarna een verwijzing naar de kinderarts die vond dat we maar meteen moesten stoppen met de "vaste" voeding omdat ze 5 weken te vroeg was geboren. Haar geboorte datum gaf aan dat ze oud genoeg was hiervoor, maar haar darmpjes e.d waren in principe een maand jonger. Gelukkig werkte dat en heeft ze nooit meer last gehad.

Na 3 jaar hadden wij toch wel zoiets van ze praat nog wel heel weinig. Ook dat werd afgedaan met komt wel goed. Tot de creche zich ermee ging bemoeien. Een verwijzing naar de kno en uiteindelijk het audiologisch centrum was het gevolg. Hier kwamen ze erachter dat er vocht achter de trommelvliezen zat en ze maar 30% hoorde. Buisjes en logopedie volgden en na ongeveer een half jaartje hadden wij zoiets van "kunnen die buisjes er niet weer uit, het was eerst een stuk rustiger thuis". Ze kletste ons letterlijk de oren van het hoofd.

Nummer 2 hield zijn voeding niet binnen. Wederom moesten wij ons niet te veel zorgen maken. Na de huisarts plat gebombardeerd te hebben met telefoontjes uiteindelijk een recept gekregen voor toen nog Friso, nu Hero, pep. Hij bleek een koemelkallergie te hebben.

Ook Darren bleef achter met de spraak. Door de ervaringen met Kayleigh kreeg hij meteen een verwijzing en vrij snel daarna ook buisjes.

Nu dus McKensey. De borstvoeding ging prima, maar helaas kreeg ik obstipatie en de medicatie hadden helaas als bijwerking dat de bv extreem afnam. We moesten dus over op flesvoeding met bv als bijvoeding ipv anders om. Toen ging het mis. Ze begon ontzettend te spugen. En niet alleen vlak na de voeding, maar ook vlak voor de volgende voeding. Na 4 uur kwam er dus nog steeds voeding, vermengd met maagzuur, omhoog. Dit deed haar blijkbaar zo veel pijn dat ze niet meer goed wilde eten. We kregen nog niet eens de helft van de benodigde hoeveelheid bij haar naar binnen. Een gevolg hiervan was weer dat ze niet meer aankwam, wat voor een baby met een veel te laag geboorte gewicht natuurlijk niet bepaald gunstig is. Zo hard als ze in het begin aankwam, zo hard viel ze nu weer af. Gelukkig stabiliseerde zich dit na een paar dagen. Ze kwam nog steeds niet aan, maar ze viel ook niet meer af.

Je denkt natuurlijk niet meteen het ergste, dus gezien onze oudste ook last had gehad van buikgriep dachten we eerst daaraan. Maar toen ze geen koorts of andere symptomen van buikgriep vertoonde en het spugen maar niet minder werd hebben we toch de huisarts maar gebeld. 

Het gesprek met de assistente, een nieuwe die ons nog niet kende, verliep nogal moeizaam. Ze stelde me allerlei standaard vragen, zoals is het wel echt spugen en niet gewoon een mondje voeding wat met een boertje omhoog komt. Ze wou het toch even met de huisarts, die er inmiddels bij was komen staan, overleggen. Op de achtergrond hoorde ik de huisarts zeggen, als zij belt over problemen over haar kinderen neem haar dan maar serieus. Als zij zegt dat haar dochtertje echt spuugt dat spuugt ze en is het geen mondje. Ik wil haar vandaag nog zien. Die afspraak liep dus uit op een spoedafspraak met de kinderarts. De hele middag op het ziekenhuis en allerlei onderzoeken als gevolg.

We waren eerst een beetje huiverig gezien we de dienstdoende kinderarts niet kenden en eigenlijk het liefst de zelfde hadden gehad als voor de oudste 2. Maar ik ben super positief over deze lieve en vooral doortastende kinderarts. Na een aantal dingen uitgesloten te hebben bleven er een paar opties over. Of het was reflux, lood in de leidingen of net als bij Darren een koemelkallergie. Om er achter te komen welke het precies is zijn we begonnen met "behandeling" voor één van de aandoeningen. Ze krijgt nu Hero comfort, dit is ingedikte voeding, en maagzuurremmers. Dit laatste omdat de kans bestaat dat de slokdarm aangetast wordt door het maagzuur, wat vergelijkbaar is met accuzuur. Waarschijnlijk had ze als wondjes, wat zou kunnen verklaren waarom ze niet meer wilde drinken. Sinds we hiermee zijn begonnen is het spugen zo goed als weg. Wat er nu nog omhoog komt valt binnen de aanvaardbare norm van een mondje opgeven. Ook eet ze nu weer meestal de hele fles leeg en komt ze weer aan als vanouds. Ze is aardig aan het inhalen en zit al bijna op het gemiddelde gewicht en lengte voor een kindje van haar leeftijd.

Ik hoop dat deze blog ook voor andere moeders als steun in de rug werkt. Laat je niet afschepen door artsen en het consultatiebureau. Jij ziet je kindje elke dag en kent hem of haar het beste. Als je het gevoel hebt dat er iets anders is en je voelt je er niet goed bij sta er dan gewoon op dat het onderzocht wordt. Laat je niet zo maar weg sturen. Het bezoek aan een arts is een momentopname en je kindje kan zich op dat moment misschien net even goed voelen. Dit wil echter niet zeggen dat er niets aan de hand is. Vertrouw op je gevoel. Dit kan een hoop leed besparen.