Lang leve het Nederlandse weer

Ik vind Nederland een prachtig land. We hebben bossen, heide, strand en zee, veenplassen en zelfs een paar heuveltjes. Buiten de variatie in natuur hebben we prachtige steden, gezellig winkel plaatsjes en pittoreske dorpjes. Ook dierentuinen en pretparken hebben we voldoende keus in. Musea hebben we ook nog. En nog veel meer toeristische trekpleisters. Kortom voor iedereen wat wils. Het enige wat Nederland mist is een dak.

Het is weer maandag. De kids moeten weer naar school. Buiten regent het. Mijn zoontje zit ruim 5 kilometer verder op op een school voor kinderen met een spraak/taalstoornis. Die gaat met de taxi. Die blijft dus wel droog. En Kayleigh zit op het SBO. En die zit ook niet bepaald om de hoek, maar wel binnen het minimum vereiste aantal kilometers voor taxivervoer. Die moet dus met de fiets gebracht worden, want ik heb geen auto.

Ik zet de fiets klaar en hang de fietskar erachter. Ik doe McKensey haar jasje aan en leg haar in de Maxi Cosi. Ik kijk op de klok en zie dat ik het nog wel even kan rekken. Misschien heb ik geluk en wordt het zo droog. Maar ik heb in mijn leven maar 4x geluk gehad. De eerste keer toen mijn man mij ten huwelijk vroeg, en de overige 3 keer waren de geboortes van mijn grootste geschenken, mijn kids. Dus ook dit keer heb ik weer geen geluk. Ik moet echt weg anders komt Kayleigh te laat op school.

Eerst zet ik McKensey in de fietskar en met een beetje wurmen past Kayleigh er nog net naast. Ik doe het regendoek erover. Die zitten in elk geval droog. En mama. Mama trotseert dapper de regen. Op school snel Kayleigh uit de fietskar helpen en dan snel weer naar huis. Dan kan de verzopen kat zich af drogen, andere kleren aan en dan lekker met een bakje koffie achter de computer de leuke, emotionele en grappige verhalen op mamaplaats lezen.

Wat verlang ik naar de zomer. Jullie ook?