Wel de lusten, niet de lasten???

Steeds vaker zie ik ouders die hun kinderen te pas en te onpas bij opa en oma "dumpen" of naar de opvang brengen. Ik ben er niet helemaal op tegen. Ook die van mij zijn naar de opvang geweest. Ik denk ergens dat het ook goed is. Zo kunnen ze langzaam wennen aan het feit dat ze straks hele dagen naar school moeten. Dus voor de ontwikkeling is het ook goed.

Maar wat ik hiermee bedoel zijn ouders die eigenlijk geen verplichtingen hebben en waarvan de kinderen dus eigenlijk best thuis kunnen blijven. Deze ouders brengen hun kinderen naar een oppas of opa en oma zodat ze een avondje naar de bios kunnen. Of een nachtje naar een hotel. Of dat ze een keertje kunnen uitslapen. 

Tuurlijk hebben ook ouders een keer een adempauze nodig. Het is het zwaarste "beroep" ter wereld. Maar ik doel hier op ouders die dit meerdere keren per maand doen. 

Ik heb een instelling van ik heb er met mijn man voor gekozen om te proberen of wij kinderen kunnen krijgen. Dan zijn wij ook de gene die de opvoeding moeten doen. Je mag rustig om hulp vragen. Doe ik ook wel. Vooral over opvoeding. Ik vraag soms ook aan mijn moeder hoe zij bepaalde dingen aanpakte. Maar onze ouders werden opa en oma, maar hadden hier niets over te zeggen. Dit was niet hun keus. Natuurlijk vinden ze het geweldig en zijn ze stapel gek op de kleinkinderen. Maar ik vind niet dat we maar telkens kunnen verwachten dat zij klaar staan voor ons.

Mijn kinderen slapen geregeld bij opa en oma. Maar dan omdat ze het leuk vinden. Zowel de kids als opa en oma. Niet als verplichting. Als opa en/of oma er geen zin in heeft gaat het feest niet door. En ook ik vraag soms of ze op kunnen passen. Maar dan heb ik ook echt iets wat belangrijk is zoals een rapportgesprek op school, of een bezoek aan het ziekenhuis. En dan is het meestal maar voor een uurtje ofzo en komt mijn moeder bij ons thuis. Dan is het snel naar het gesprek, afronden en weer naar huis. Als de kids bij opa en oma slapen zijn mijn man en ik gewoon thuis. Dus als er iets is kunnen de kinderen gewoon naar huis gebracht worden.

Af en toe vraag ik mijn ouders of de kinderen bij hun kunnen slapen zodat ik mijn man en ik een keer samen iets leuks kunnen doen. Maar dan bedoel ik echt heel af en toe. De laatste keer was bijna 2 jaar geleden. Toen waren we 10 jaar getrouwd en zijn we samen naar Preston Palace geweest toen onze bruiloftsband daar optrad. En de keer daarvoor was in 2007. Toen zijn we met de vaste gasten van ons café naar een dartwedstrijd geweest van echt bekende darters. En dit was om die mensen te bedanken omdat ze zoveel voor ons deden.

Nogmaals. Ik ben niet tegen kinderopvang of opa's en oma's die oppassen. Maar het moet naar mijn idee wel met mate of om een goede reden zijn. Werk, een belangrijk gesprek of als voorbereiding voor je kinderen op school. Ik ben benieuwd wat jullie hiervan vinden.