Tuurlijk begrijp ik dat. Ik doe het zelf ook. Niemand wil dat zijn of haar kindje iets overkomt. Ik vergeet nooit meer dat ik met mijn dochtertje achterop met de fiets ben gevallen. Het eerste wat ik deed was kijken hoe het met haar ging. Pas toen ik thuis was had ik eindelijk door hoe pijn ik mij gedaan had en kwam ik erachter dat Kayleigh niets had, maar ik mijn pols had gekneusd. Uit Eva haar blog maak ik ook wel op dat het in haar geval een behoorlijke val moet zijn geweest, maar ook als er weinig tot niets aan de hand is reageren we ook zo. Waar het mij meer omgaat is waar komt dat weg. Vandaar ook die vergelijkingen met vroeger. Misschien weten we nu wel iets te veel. Ga eens googlen op internet naar iets simpels en kijk eens wat er allemaal voor enge dingen voorbij komen. En de overheid maakt het er ook niet echt beter op met al die regeltjes die er tegenwoordig zijn.

Dit is wel een lieve reactie. Ik denk dat elke moeder doet wat ze denkt dat goed is voor haar kindje. En uit jouw blog kreeg ik het gevoel dat je Eva bekritiseerde, maar nu lees ik dat dat niet jouw bedoeling was. En dat je het ook wel begrijpt. Gelukkig maar. Het roept overigens veel reacties op, dus het is een onderwerp dat leeft.

Echt prachtig hoe je alles beschrijft, alles komt terug, behalve die houte glijbanen dan, die heb ik nooit meegekregen, vast voor mijn tijd? Het komt vast door dat mensen niet aangeklaagd willen worden ofzo? Als je kind zijn voet tussen de veer van een wipkip krijgt denk ik buiten dat eerst alle zorg naar het kind gaat, de vragen worden gesteld als: Was die wel veilig? Gecontroleerd? Welk merk? Kunnen we iets verhalen op dit merk?! Dit ding moet weg! Onveilig! Dit denk ik teminste.. De mindset van de.ouders is zoizo anders dan vroeg. Ik ben overbezorgd, maar ook old skool :)

Ging iets mis. Het was voor EvaD bedoelt.