De donderwolk. Mega aanwezig, maar toch onzichtbaar. Depressie. Depressie achter een masker van geluk, een gulle glimlach en de indruk dat alles wel goed gaat. Vooral ADHD'ers kunnen dit ontzettend goed faken.

Ik wilde jullie graag eerst even meenemen in mijn gedachtensoep en hoelang het mij soms kost om één blog te kunnen schrijven. Uiteindelijk wil ik namelijk meer bewustzijn en begrip creëren voor gezinnen met een rugzakje, dus... Met de billen bloot! Deze keer heeft het mij van maandagochtend tot nu (woensdagmiddag) gekost omdat ik steeds afgeleid raak. En ja, ik heb bijna alle dagdelen wel even achter de laptop gezeten in de hoop verder te kunnen. Iets met ADHD. Men grapt vaak dat het Alle Dagen Heel Druk betekent maar zoveel is daar niet eens over gelogen. Ik heb in een eerdere blog al eens uitgelegd dat ik andere details zie als een ander en geen filter heb. Zowel voor uitgaande dingen als voor inkomend verkeer. Ik wilde bijvoorbeeld maandagochtend hieraan beginnen, dat deed ik ook. Later besefte mij dat er nog visite kwam, wilde eerst wat opruimen en stuitte via daar op nog honderd andere to-do's: beneden was een bom ontploft, Finn is al vanaf zaterdag ziek. Dus om te voorkomen dat ik met een spugende dreumes steeds naar boven moest voor elke diarree luier, hebben we een paar dagen beneden geleefd en dat was te zien. Overal babyspullen, luiers, hoestdrank, neusspray, ORS, bakken om spuug op te vangen en zelfs een bak vol gebruikte luiers voor als we alsnog naar de huisartsenpost moesten en we die mee moesten nemen. Heerlijk chaotisch! Daar gaat ADHD ook heel goed op... Niet dus. Oké, plan van aanpak. Hoek voor hoek. Eerst de tafel, dus hup. Verschoonspullen naar boven. Eenmaal boven bedenk ik mij dat zijn bed nog verschoond moet worden, dus heb ik het bed afgehaald en de spullen in de wasmachine gedaan. Oh shit! Er ligt nog wat beneden. Dan kom je beneden, word je weer overrompeld door de troep. Pffff... Even een sigaretje roken. Finn slaapt even in de box dus dat kan wel. Terug binnen dat dingetje mee naar boven, wasmachine aan en ik moet mijzelf dan echt verplichten weer terug te gaan naar zijn kamertje. Niet omdat ik niet wil, maar omdat mijn hoofd de andere kant op wil. Geen filter, weet je nog? Terug naar het bedje van Finn dus. Op jacht naar beddengoed. Nergens te vinden, dat zal wel in een andere kast beland zijn. Tijdens het zoeken valt mij op dat de commode een troep is, dus dat even opruimen. Dingen opnieuw indelen, omdat mijn oude indeling blijkbaar niet deugt met de wetenschap dat Silvén waarschijnlijk de komende dagen de helft niet weet te vinden en alles weer door elkaar belandt. Niet vergeten: Silvén vertellen hoe ik het nu ingedeeld heb!

Daar ben ik weer!

Hé hallo! 

** Credits voor de foto gaan naar de groep ''Trees of love: Breastfeeding & Pregnancy Photo Edits'' Thank you again, for editing my photo's. **

In de vorige blog stelde ik mijzelf voor, in deze blog wil ik graag mijn man voorstellen. Mijn man met een 'beperking'.

Hi!