Lieve allemaal,

Hi allemaal!

Omdat ik volgende maand 36 jaar wordt en mijn man en ik toch graag een 2e kindje zouden willen krijgen hebben wij een afspraak gemaakt bij de Fertiliteitsarts in het ziekenhuis.
Ik was erg bang dat er weer gezegd zou worden: 'nou mevrouw, probeer het nog maar een half jaar, hier heeft u een receptje Clomid'.
Gelukkig is onze arts erg behulpzaam en wil zij gaan bekijken of ik misschien PCOS heb.
Omdat ik altijd al een onregelmatige cyclus heb en er meerdere symptomen overeen komen met PCOS, maar het moet uiteraard wel vastgesteld worden.
Het eerste gesprek is dus geweest... nou moet ik binnenkort bloed prikken en krijg een ego van de eierstokken.
Ik weet dat ik niet de enige ben maar vind het wel allemaal erg spannend.
Wel vertelde de arts dat onze zoon een wonder is gezien de verschillen in cyclussen.

Zoals in mijn vorige blog te lezen was heb ik lichamelijk maar bovenal emotioneel heel zwaar gehad doordat mijn lieve mannetje niet in zijn eigen bed door sliep. 

Door het elke keer terug leggen in eigen bed had ik maar een paar uurtjes per nacht aan rust.
Hierdoor ben ik vermoeider als ik wakker wordt dan dat ik ben als ik ga slapen.

Vrijdag 20 mei jl is mijn zoontje voor het eerst zonder papa en mama gaan logeren.
Niet hier om de hoek maar meteen 30 minuten rijden verderop.

Dit jaar viel mijn verjaardag op 2e pinksterdag.
Ik werd gewekt met een liedje en een heerlijk ontbijt op bed door man- en zoonlief.
Toch voelde ik me nog niet echt jarig want ik wist dat mijn man in de ochtend bij mijn nicht zou helpen zware spullen te sjouwen.
Om ongeveer 11.30 uur (toen mijn man al thuis was) was ik bij mijn vriendin Suus. Zij wilde mijn wimpers wel doen voor mijn verjaardag.
Omdat mijn man om ongeveer 13.00 uur naar bed wilde ben ik naar huis gegaan.