Eindelijk is hij er doorheen

Zoals in mijn vorige blog te lezen was heb ik lichamelijk maar bovenal emotioneel heel zwaar gehad doordat mijn lieve mannetje niet in zijn eigen bed door sliep. 

Na enige tijd was ik zo radeloos dat ik hem voor het slapen gaan zei dat als hij z’n bedje uitkwam om bij mij te slapen ik hem direct terug zou leggen en dan echt de deurklink eruit zou moeten halen. Als hij wel door zou slapen mocht hij dan een sticker plakken op een beloningskaart en als de kaart vol is krijgt hij een kleinigheidje. 

Ja ik weet het. Het is niet goed om een kind op te sluiten in z’n kamer. Het is niet goed om te dreigen of omkopen. Maar ik was op, helemaal op en wist echt niet meer wat te doen. 

Gelukkig vatte hij het niet zo dreigend op, althans denk ik, want hij antwoordde alleen maar met “oké mama, ik ga in mijn eigen bedje slapen”

Eerlijk is eerlijk. Vanaf dat moment heeft hij elke nacht (nu ruim een maand of anderhalf) in zijn eigen bed geslapen. Nog elke dag, vanaf de eerste nacht dat hij lekker doorliep moedigen wij hem aan, zeggen dat we trots op hem zijn, high five, veel kusjes en dikke knuffel… en natuurlijk zijn op re plakken sticker. 

De eerste nachten kwam hij er niet uit maar riep me. Dan ging ik naar hem toe en dan sliep hij verder. De eerste nachten dat hij niet riep maar gewoon doorliep waren heel vreemd en moest ik heel erg wennen. Ik werd vanzelf wakker halverwege de nacht en ging bij hem kijken of alles wel goed ging. 

Nu, al enige tijd, ga ik voordat ik zelf naar bed ga eerst bij hem kijken. Leg hem goed als hij weer met z’n hoofd bij het voeteneind ligt en geef hem zachtjes nog een kus.

Oh wat voelde ik mij schuldig over die deurklink… Maar wat ben ik blij dat hij nu eindelijk doorslaapt en dat in z’n eigen bedje. 

Zelf heb ik nu meer rust, alhoewel ik mijzelf nog elke dag moet dwingen om op te staan. Op dagen die ik niet hoef te werken dwing ik mijzelf nog steeds om eindelijk na de koffie en het ontbijt op te staan en m’n huis te doen. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van schoonmaken en doe het met een boel plezier. Maar is het luiheid of gewoon futloos… ik heb geen idee. Het ligt er in ieder geval niet aan dat mijn lieve kleine man mij steeds wekt. 

Wat ben ik enorm trots op mijn lieve mannetje