Het is donderdagmorgen. Ons vaste riedeltje in de ochtend is weer gedaan. John is naar het werk, ik heb samen met Clé en Vai de jongens naar school gebracht en wij hebben meteen even een rondje langs de paardjes gelopen. Als we thuis komen, ruim ik de vaatwasser uit en weer in, zet ik de was aan en gaan Vai en Clé lekker spelen.

Jullie kennen het allemaal vast nog wel, de Berenjacht van de corona tijd 1.0. Superleuk om met de kinderen op zoek te gaan naar beren. Overal kwam je ze tegen. Het heeft bij vele mensen voor leuke/spontane uitstapjes en wandelingen gezorgd. Nu leek mij het heel leuk om dit nu in deze kersttijd ook te doen, alleen dan met sterren.

Dat ik graag moeder wilde worden, wist ik al toen ik een kwebbelende kleuter was. Zelfs toen zei ik al tegen mijn juf dat ik ook juffrouw wilde worden. Ik wist het allemaal wel en de mensen uit mijn omgeving zeiden toen ook al dat ik een echte juf zou worden.

Ik weet het nog goed, onze Tij was een paar maanden oud en toen kregen wij het over een eventuele tweede. Die wens was er bij mij heel zeker. Ik had namelijk altijd de wens om drie keer zwanger te mogen worden. Drie kinderen leek mij een mooi aantal. Zelf kom ik uit een gezin van drie en John komt uit een gezin van vier. John maakte eens gekscherend de opmerking: “ Dan hoop ik toch dat we bij een tweede zwangerschap een tweeling krijgen”. En ja hoor; die wens kwam mooi uit.

Twinkel twinkel kleine ster, ik zie jou stralen al van ver! Jullie kennen het allemaal vast nog wel, de Berenjacht van de corona tijd 1.0. Superleuk om met de kinderen op zoek te gaan naar beren. Overal kwamen we ze tegen. Het heeft bij vele mensen voor leuke/spontane uitstapjes en wandelingen gezorgd.

Een jaar geleden zaten we in precies dezelfde situatie: geen vloer meer, alleen maar beton. De hele vloer van de benedenverdieping was eruit gehaald, omdat we een lekkage hadden bij de vaatwasser.

Na twee weken gewerkt te hebben (na mijn verlof), was hij al daar: de herfstvakantie. Dit was voor Tij dan echt zijn eerste verdiende vakantie. Omdat ik juffrouw ben, heb ik het geluk dat ik dan ook een weekje vrij heb. Dit betekent: samen gezellig leuke dingen doen!

Soms heb je van die dagen, dat je jezelf net een politieagent voelt. Zeker wanneer je even iets minder hebt geslapen en je daardoor iets minder kunt hebben. Ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik “nee” zeg tegen de kinderen of dat ze iets niet mogen doen. Iedere keer hoor ik het mezelf zeggen en dan denk ik, dit had ik ook op een andere manier kunnen zeggen. Ik wil juist het positieve gedrag benoemen, zodat het negatieve gedrag geen aandacht krijgt.

Ineens word ik wakker van het getrippel bij ons op de gang. Het is half 6 in de ochtend en Tij kruipt bij ons in bed. “Mamaaaa, ik ben wakker!” “ Heb je lekker geslapen lieverd?” “Ja, heel lekker mama.” Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het net half 6 is. Poh, half 6 in de ochtend. Sorry hoor, maar dat vind ik geen opstaan-tijd. Maar we kunnen moeilijk boos worden op Tij, omdat hij langer had moeten slapen. Hij heeft toch nog helemaal geen besef van tijd? Als hij denkt dat het ochtend is, dan is het ochtend.(Tij is op dat moment net 3 jaar)