Met 4 kleine kinderen 4 weken leven op beton...

Een jaar geleden zaten we in precies dezelfde situatie: geen vloer meer, alleen maar beton. De hele vloer van de benedenverdieping was eruit gehaald, omdat we een lekkage hadden bij de vaatwasser.

Na drie weken kregen we eindelijk de nieuwe vloer, een mooie pvc in betonlook. Super blij waren we ermee, totdat de ellende begon en de vloer op sommige plekken niet meer goed zat. Hiervoor is het bedrijf langsgekomen. Ze hadden het probleem opgelost door op een aantal plekken te lijmen.

Helaas was die oplossing maar van korte duur. Na een tijdje ging de vloer op sommige plekken omhoog staan en bolde op. Hiervoor zijn ze natuurlijk weer langsgekomen. Uiteindelijk hebben we afgesproken dat de vloer opnieuw gelegd zou worden, maar dan zonder ondervloer. Hier ging helaas weer een hele tijd overheen. Uiteindelijk zouden ze in mei de vloer komen leggen, maar dat was helemaal niet handig, omdat ik in mei uitgerekend was. Dus spraken wij af dat ze na de bevalling zouden komen. Dit schoof op tot na de bouwvakantie en uiteindelijk kwamen ze dus afgelopen dinsdag.

Het opnieuw leggen van de vloer zou in 1 dag moeten gebeuren was ons verteld. Wij hadden hier echter al onze vraagtekens bij. Uiteindelijk hebben we het afgelopen dinsdag vol vertrouwen laten gebeuren. John liet mij in de ochtend al weten dat het een meerdagenplan zou worden. Oké, hier had ik mezelf al snel bij neergelegd. In de middag kreeg ik van John drie telefoontjes achter elkaar. Op dat moment dacht ik al, er is iets mis. En inderdaad, de vloer was niet meer leverbaar. Er waren helaas een paar nieuwe tegels nodig, omdat er een aantal gebogen waren. Daarom moesten wij die avond een nieuwe vloer uit gaan zoeken. Een uur rijden hier vandaan. Ik was boos en heel teleurgesteld. Ik wilde helemaal geen nieuwe vloer, maar we hadden geen andere keus en moesten er een uit gaan zoeken. Ik was aan het werk en kon pas om 18.00uur thuis zijn. We mochten bij mijn lieve papa en mama eten. De kinderen waren al de hele dag daar en zij zouden ze dan ook naar ons huis brengen en ze in bed leggen. Verschrikkelijk vind ik dat, de kinderen maar een half uurtje zien. Gelukkig hadden zij daar geen last van. Zij vonden het één groot feest om door opa en oma in bed gelegd te worden.

John en ik hebben een nieuwe vloer uitgekozen: weer een betonlook, maar dan net iets anders dan de vorige. De “oude” vloer mochten we houden, want daar konden zij toch niks meer mee doen. Op de terugweg hebben we even goed bedacht wat we met die “oude” vloer wilden gaan doen. We kozen ervoor om deze (wanneer dit zou gaan) boven erin te gaan leggen, want daar piept en kraakt de vloer.

Chaos in mijn hoofd, want ons huis stond natuurlijk helemaal op z’n kop. Geen vloer meer en er stonden heel veel meubels op de gang. Om het nog erger te maken, werd ons verteld dat dit grapje 4 weken zou gaan duren. 4 weken leven op een betonvloer, met 4 kleine kinderen. Het voordeel: ik kan alvast wennen aan de betonlook die wij uitgekozen hebben, want die lijkt er wel wat op, alleen is die in onderhoud iets gemakkelijker.

John is de dag erna meteen begonnen met de vloer op Tij zijn kamer. Daar had hij al heel snel een nieuwe vloer in zitten. De dagen erna hebben wij samen boven geklust. De kinderen konden we één dag naar mijn ouders brengen, zodat wij meters konden maken. En op de andere dag zijn de oudste drie met mijn schoonmoeder op pad gegaan. In twee dagen tijd hadden John en ik samen boven de vloer erin liggen. Ik zeg: top team! Toch vind ik het eigenlijk niks om de kinderen om deze reden weg te moeten brengen.

Na de eerste dag konden de kinderen natuurlijk nog niet op hun eigen kamer slapen. We moesten steeds alle meubels verplaatsen naar de andere ruimtes. Dus hebben we er toen maar een feestje van gemaakt voor de jongens. We legden alle matrassen op onze kamer op de grond. Een logeerfeestje met z’n allen. Behalve Clé, die hebben wij rustig laten slapen op zijn eigen kamer. De jongens vonden het helemaal geweldig: een groot bed én slapen bij papa en mama op de kamer. Voor papa en mama was het een iets minder groot succes, want we werden natuurlijk wakker van iedere zucht en kreun. ‘s nachts was Gib ineens aan het roepen: “Oma, Omaaaaa?” Hij had in de gaten dat hij ergens anders aan het logeren was en dacht dat hij bij oma was. (Of ik moet er ineens 30 jaar ouder uit hebben gezien, door alle “vloerellende”......)

Maar toch was de onrustige nacht het waard. Het was heerlijk om ‘s morgens wakker te worden van de jongens die bij ons aan het bed stonden. Ze kropen allemaal nog even bij ons in bed, om vervolgens last te hebben van elkaar. (aangezien ze dan half over elkaar liggen, wordt het misschien toch tijd voor een nóg breder bed) Ook al had ik liever nog een paar uurtjes geslapen na deze ‘geweldige’ nacht, ‘s morgens ben ik die ellende allang vergeten en kan mijn dag weer heerlijk beginnen als ik die vrolijke koppies van de jongens zie.

We hebben ons neergelegd bij het feit dat we nog 4 weken op het koude beton zullen moeten leven en dat we de komende weken nog veel kapotte sokken gaan zien. Geluk bij een ongeluk: heeft sinterklaas ook weer wat om te geven! En nog een groot voordeel: we hoeven niet te stofzuigen en te dweilen, maar moeten er af en toe even met de bezem doorheen.

We gaan in ieder geval aftellen totdat alles weer normaal is en de nieuwe vloer erin ligt. Ik kan niet wachten….

Omdat we voor ons gevoel de jongens dit weekend te weinig aandacht konden geven, zijn we vandaag lekker gaan picknicken aan de maas. De jongens hebben steentjes in de maas gegooid en lekker samen rond gerend. Het was heerlijk om er weer even uit te zijn en het was toch gewoon heel simpel. Uiteindelijk zijn het toch de kleine dingen die het doen!