Nog nooit ben ik zo blut en tegelijkertijd zo rijk geweest, want een verslaving aan babykleding is echt een ding, maar smoorverliefd zijn op je kind ook. Ik ben al 10 maanden moe en tegelijkertijd nog nooit zo wakker geweest, die 8 uur slaap haal ik vaker niet dan wel maar nog nooit was ik zo “bij” en leefde ik in het moment als nu. Nog nooit heb ik zo’n saai maar ook bewogen leven gehad. Het moederschap kan je wereld best klein maken, maar zo ben ik ook weer hele dagen in de weer en heb ik al een dansje op “Nijntje, lief klein konijntje”. (Nee, ik laat dit dansje NIET zien.)

….

Oké, C-section awareness month. Omdat ik Nyree ook met een keizersnede op de wereld heb gebracht voelde ik de drang hier ook wat over te schrijven. Maar eigenlijk heb ik er helemaal niks spannends over te vertellen? Dus ging ik lezen.

Zó, dat is even geleden dat ik achter mijn laptop zat. Ik schenk net een wijntje in en ga even lekker typen, neem ik mezelf voor.

Het hiernamaals. De een gelooft er wel in, de ander vindt het onzin en de rest weet het gewoon niet. Ik vind het super interessant en ben altijd onder de indruk van mensen die “meer zien/voelen”. Zelf heb ik wel wat dingen meegemaakt, Zoals toen mijn vader net was overleden en de deurbel meerdere keren ging (ik de deur open doen, stond niemand, sta je dan met je stomme harses) of een lamp die ineens aan staat, waarvan je zeker wist dat je ‘m uit had gedaan.

Mensen die mij al even volgen weten dat mijn vader, net voordat ik zwanger was, is overleden. Waar ik me eerst altijd schaamde voor de manier waarop en dit liever niet vertelde, merk ik dat ik nu steeds vaker de behoefte heb om erover te vertellen, om die “man te water” een naam te geven en mensen misschien alert te maken dat zij het over iemands dierbare hebben, als zij negatief reageren onder een nieuwsbericht op facebook, of zelfs bij een ongeval staan te filmen en dit vervolgens op youtube zetten.

Gister is me iets overkomen, waar ik totaal nog niet klaar voor was. Ik deed mijn dagelijkse rondje met Nyree, welke altijd eindigt in de supermarkt om nog even vlug de laatste boodschappen te halen die ik eerder die dag ben vergeten (dikke, vette, zwangerschapsdementie heb ik). Eigenlijk was het een doodgewone zondag als altijd, maar deze veranderde drastisch toen een man met zijn neus in mijn kinderwagen dook en vroeg “ahhh, jongetje?”

Sinds ik moeder ben, heb ik al meerdere malen te horen gekregen dat ik veranderd ben. “Kim jij bent écht 180 graden gedraaid, ik had het er laatst nog met .. over” zei een vriendin net nog via FaceTime. Natuurlijk ben ik veranderd! Ik ben moeder geworden! En ondanks dat ik volgens omstanders ben veranderd, zijn er ook een aantal dingen “in” mij veranderd, dingen waarvan ik niet wist dat ze ooit zouden veranderen en welke voor mij écht van grote waarde zijn.

Ja, da’s een gekke titel hé?! Ik zal het jullie uitleggen. Toen ik 14 weken zwanger was, gingen wij al heel de baby inboedel bij elkaar zoeken bij een XL babyzaak. Potverdikkie, ik houd er van! Heerlijk een halve dag struinen door een BabyPark of BabyDump, hier mag je me altijd voor bellen, ik zou er zelfs mijn wekker voor zetten.