#CsectionShaming

Oké, C-section awareness month. Omdat ik Nyree ook met een keizersnede op de wereld heb gebracht voelde ik de drang hier ook wat over te schrijven. Maar eigenlijk heb ik er helemaal niks spannends over te vertellen? Dus ging ik lezen.

Ik heb verschillende verhalen voorbij zien komen en lees dus dat er mensen zijn die een keizersnede zien als “de makkelijke manier” om te bevallen. Haha, telkens moest ik lachen als ik het las, want da’s een grapje toch? Zijn er echt mensen die dit zeggen? Even serieus, stuur mij even een berichtje als je ooit met dit soort #CsectionShaming te maken hebt gehad, want ik heb hier dus nooit van gehoord.

Nooit heb ik me ook maar een seconde minder moeder gevoeld doordat ik niet vaginaal ben bevallen. Nooit heb ik het gevoel gehad “tegenover” de moeders te staan die wel normaal zijn bevallen. Het is toch beide fucking zwaar? Het is zwaar zo’n heel kind eruit te persen, maar het is ook zwaar om bewust mee te maken dat je kind uit je gegraaid wordt. Als ik moeders mag geloven is het zwaar om weer voor het eerst een nummer 2 te doen als je net bent bevallen, maar heb je dat wel eens geprobeerd zonder je buikspieren te gebruiken (omdat deze net zijn doorgesneden)? DA GAAT NIE.

Het is zwaar als je na een keizersnede je eigen kind niet eens kan verschonen, maar het is ook zwaar als je dit in het begin hele dagen om de 2 á 3 uur wel moet doen. Hetzelfde als met borstvoeding geven, ik heb het geprobeerd maar ben na 3 dagen gestopt omdat ik door het niet kunnen slapen begon te hallucineren. Dikke vette respect voor moeders die dit dus doen hé, want het is écht een hele prestatie! Als ik verhalen om me heen hoor gaat dit vaak echt met vallen en opstaan en ik maak voor de moeders die telkens er weer voor kiezen door te gaan bij een tegenslag, een diepe buiging. Maar moeder die stoppen of ervoor kiezen direct met flesvoeding te starten, zijn evengoed strijders en evenveel mama als de rest.

Zwanger zijn is zwaar, bevallen is zwaar, het moederschap is zwaar. En zelfs moeders bij wie het allemaal makkelijk is verlopen en die het moederschap als easy-peasy ervaren: lekker bezig! Ook als je het allemaal niet zo zwaar vindt, vind ik je niet meer- of minder mama.

Moeder worden is de grootste prestatie die ik ooit heb geleverd, moeder zijn is het zwaarste “werk” dat ik ooit heb gehad. Nooit heb ik het idee gehad dat ik minder heb gepresteerd, want dat ís gewoon niet. Mocht er iemand zijn die vindt dat dit wel het geval is, dan spijt me dat enorm voor diegene maar dat is dan een tekortkoming van hem- of haarzelf.

Wij mama’s (en papa’s!) zijn allemaal strijders, echt. Iedere dag weer de verantwoordelijkheid nemen over een kleintje, op goede en slechte dagen, is een prestatie op zich. Zolang je dit doet ben je wat mij betreft de beste mama (of papa) van de hele wereld. Dikke kus!