3 jaar geleden
De definitie van een “loeder-moeder”
Je kind beschermen tegen de hele wereld, kan dat?
Gister is me iets overkomen, waar ik totaal nog niet klaar voor was. Ik deed mijn dagelijkse rondje met Nyree, welke altijd eindigt in de supermarkt om nog even vlug de laatste boodschappen te halen die ik eerder die dag ben vergeten (dikke, vette, zwangerschapsdementie heb ik). Eigenlijk was het een doodgewone zondag als altijd, maar deze veranderde drastisch toen een man met zijn neus in mijn kinderwagen dook en vroeg “ahhh, jongetje?”
….
Pislink. Oh man, als ik er nu aan terugdenk krijg ik het weer hé! Kippenvel over heel mijn lijf, jeukende handjes en de stem van deze meneer galmt nog steeds door mijn hoofd sinds gistermiddag zo net na 12:00.
Nu hoor ik jullie denken: “Mens, maak je niet zo druk! Dit gebeurt zo vaak..”. En ik ben het volledig met je eens, maar het is niet deze meneer waar ik me nu zo’n zorgen over maak.
Het is mijn reactie op deze situatie, die me zo bezighoudt.
Want sinds gistermiddag, zo net na 12:00, haal ik de gekste scenario's in mijn hoofd. Er wordt mij sindsdien kei hard een spiegel voorgehouden.
Ja. Ik ben die moeder die op het schoolplein stennis gaat schoppen, als haar kind geplaagd wordt. Ik ga stiekem kindjes knijpen en laten struikelen, mocht Nyree gepest worden. Mocht Nyree ooit huilend naar me toe komen, omdat ze buitengesloten wordt, dan zal ik heus geen geweld gebruiken hoor.. Ik zal de “dadertjes” (is dit een woord?) alleen stiekem toefluisteren dat Sinterklaas niet bestaat. KAN TOCH NIET?!
Zoals jullie zien, is de “Terror-Jaap” (kennen we de Gouden Kooi nog?!) in mij naar boven gekomen sinds gister, zo net na 12:00. Ik heb altijd voor ogen gehad, dat wij een net gezin zouden worden. Beleefd zijn tegen je medemens, respect tonen naar ieder ander. Dát zijn de dingen die ik mijn kinderen wil meegeven.
Waar ik eerst altijd bang was dat deze visie verpest zou worden door mijn man en zijn scheldpartijen tegen zijn PlayStation, óf series zoals “Mocro-Maffia”, weet ik nu dat ik het meest moet vrezen voor mijn eigen drang naar een ordinair scheldpartijtje als het gaat om het beschermen/verdedigen van mijn kind.
Wat een gewone zondag moest worden, werd een dag vol doemscenario's, eindigend met een confronterende openbaring. Ken wel janken.
Ben ik de enige? Toe, zeg me dat het niet zo is?
susannie
Geweldig verhaal! Kom niet meer bij! 🤣 je hebt helemaal gelijk!
MamaEsther.
Ohhh zo herkenbaar!
Mama Marlies
Je bent zeker niet de enige. Werd er altijd zo boos en opstandig door. Nou keek mijn dochtertje altijd geel boos als ze in de kinderwagen lag, vond ze niet fijn. Dus mensen liepen snel door. 😂 het erge is dat het niet stopt. Toen mijn dochtertje twee was en gelukkig met haar prinsessenjurk door een winkelcentrum liep, vond een vrouw in een afritsbroek met daaronder sokken in sandalen het nodig om tegen haar partner te zeggen: dat arme kind zal zich later doodschamen dat ze er zo bij moest lopen. Ik was zo boos: heb de betreffende vrouw gevraagd of ze überhaupt een spiegel bezat en dat mijn kind zich alleen hoefde te schamen als ze ooit zo'n belachelijke broek aan zou trekken. Mijn man was helemaal verbaasd want die had de opmerking niet gehoord. Een lief oud vrouwtje wel en die gaf me applaus. De vrouw in kwestie rende het winkelcentrum uit. Kom niet aan mijn kind! Gewoon niet.
demoedervannyree
Haha oh die verdomde PlayStation.... 😅 super lief, dankjewel 🥰