De laatste tijd krijg ik vaak de vraag of wij nog meer kindjes zouden willen. Mason is inmiddels 4 dus in de lijn der verwachting.. althans wat men tegenwoordig verwacht zou er inmiddels wel een broertje/zusje voor Mason moeten komen. Voor vele is deze vraag confronterend want het moet je wel gegund zijn een zwangerschap echter voor mij is deze vraag confronterend omdat ik niet weet of een tweede kindje wel verstandig is voor mijn eigen gezondheid op meerdere vlakken. Ik merk dat veel mensen zich hierin herkennen en er veel te weinig over wordt gesproken.

Ik dacht vooral dat het was “ik ben twee en ik zeg nee” maar jeetje die peuter van 3,5 kan er wat van.

Het is alweer een tijd geleden dat ik hier iets van mij liet horen... 

Het is alweer even terug dat ik hier wat deelde maar nu ik in mijn liposuctie fase zit ga je over dingen nadenken en krijg je vaker vragen naar je hoofd geslingerd waar je misschien liever niet over na wilt denken.

Sorry, maar wanneer mensen zeggen “het is een fase”, neemt mijn irritatie level enorm toe want hé dat begrijp ik ook wel maar die woorden wil ik gewoon niet horen wanneer ik mn frustraties even kwijt wil.

Nooit eerder heb ik me er over uitgelaten maar ik merk dat ik dit gedeelte nooit goed heb af kunnen sluiten door het abrupte einde.

Donderdag 18 februari was het zo ver, ik had mn intake gesprek met een dermatoloog om te praten over mijn lipoedeem en welke behandel mogelijkheden er zijn.

Wanneer ik stress ervaar of erg vermoeid ben lukt afvallen bij mij moeizaam tot niet. Dit is bij veel mensen het geval omdat je gewoon de energie niet hebt om gezond te eten en te bewegen. Het afgelopen jaar heb ik continue aan gestaan wat ook betekend dat mijn adrenaline en cortisol continue op scherp staan. Deze hormonen houden je in een actieve stand en je lichaam komt er niet aan toe te herstellen.

Ik merk dat mensen de laatste weken negatief zijn en daar in blijven hangen. Dat heb ik ook gehad en is enorm vervelend maar hoe kom je daar weer uit?