Peuter terror

Ik dacht vooral dat het was “ik ben twee en ik zeg nee” maar jeetje die peuter van 3,5 kan er wat van.

Over het algemeen een lief en behulpzaam jongetje maar de afgelopen weken echt terror. Het zal vast bij de leeftijd horen maar hoe moet je hier mee om gaan?

Overal krijg ik het antwoord nee op, niet luisteren, enorm brutaal zijn en expres in z’n broek plassen terwijl ie nou juist zindelijk was. Vervolgens eindigt dit in een strijd en een huilbui van Mason. Een moment later is het “sorry mama, ik hou van jou”. Even een goed gesprek waarin ie verteld niet te weten waarom die dit gedrag nou laat zien maar goed hij is 3 dus in hoeverre is dit een kloppend verhaal?

Het is in tegenstelling tot eerder ook niet zo dat hij dit gedrag alleen bij mij laat zien. Hij laat dit ook zien bij Bas, de opa’s en oma’s en op school.

Het hebben van geduld is niet mijn sterkste kant dus dit is een aardige uitdaging.

Spreek ik hem overal op aan, wordt het geheid een strijd en het er niet gezelliger op. Tel ik tot 10 en laat ik hem zijn gang gaan word vooral ik erg ongelukkig. Straf geven? Op de trap laten zitten, hij komt er gewoon vanaf en doet de deur open of zodra ik het zeg gaat hij zelf al zitten en heel hard lachen…

Mochten jullie tips hebben hoe hier mee om te gaan hoor ik het graag en hoor van harte dat dit maar een kortdurende terror periode is.