Laat ik voorop stellen dat ik met deze blogpost niemand wil beledigen of een slecht gevoel wil geven. Als je gevoelig hiervoor bent raad ik je aan om deze blogpost niet te lezen!

20 minuten lang heb ik gedacht dat er geen hartslag was. Het “plakkertje” bleek kapot te zijn, er werd een nieuwe “opgeplakt” en haar hartslag kwam tevoorschijn. Deze 20 minuten waren een hel, mijn weeën bleven maar gaan zonder pauze en mijn hartslag schoot alle kanten op.

Bevallen, wat had ik er zin in! Angst voor de bevalling? Natuurlijk niet!

Mijn man kon het niet meer aanzien en eiste een ziekenhuis opname. Uiteraard moesten we eerst naar de huisarts, eenmaal daar aangekomen werd ik door mijn man naar binnen gedragen, ze zagen nog steeds niet de ernst in en ik werd boos (althans, dat probeerde ik) na eindeloos heen en weer gepraat mocht ik eindelijk naar het ziekenhuis.

Ik was 3 weken zwanger toen ik wat misselijk wakker werd, erg vond ik het niet want ik was zo dankbaar dat ik uberhaupt zwanger was! De misselijkheid bleef eigenlijk de hele dag en werd in de avond best vervelend, eten lukte namelijk daardoor niet echt. De volgende dag werd ik nog steeds misselijk wakker en moest ik ook voor het eerst overgeven, ongemakkelijk natuurlijk, maar ik deed het allemaal met een lach. Na een week begon ik steeds meer te spugen over de dag heen. Tot ik op een gegeven moment 5/6 x per dag moest overgeven.

Negatief, jup de 2e negatieve test. Ondertussen had ik al 8 keer gedacht over dat we ivf moesten gaan doen en dat het nooit zou gaan lukken, maar mijn man stelde me gerust. Iets in mij zei toch dat ik geen alcohol moest gaan drinken en dag heb ik dan ook niet gedaan.

Ik gebruikte al een paar maanden de Daysy. Dat is een temperatuurmeter die je vruchtbare dagen meet, dat kwam nu super goed uit!

De 3 jaren erna sliepen we elke nacht bij elkaar en deden alles samen. Toen ik 18 werd besloten we te gaan kijken naar een huisje, want samen wonen deden we praktisch al.

Daar ging ik, achterop zijn scooter naar mijn huis. Mijn ouders zijn nogal van het grapjes uithalen (trouwens, mijn vader bedenkt ze), dus wat zag ik toen ik de straat in reed? Mijn ouders en mijn zus stonden ons op te wachten in de voortuin, ik schaamde me dood🙂