Mijn HG zwangerschap 1

Ik was 3 weken zwanger toen ik wat misselijk wakker werd, erg vond ik het niet want ik was zo dankbaar dat ik uberhaupt zwanger was! De misselijkheid bleef eigenlijk de hele dag en werd in de avond best vervelend, eten lukte namelijk daardoor niet echt. De volgende dag werd ik nog steeds misselijk wakker en moest ik ook voor het eerst overgeven, ongemakkelijk natuurlijk, maar ik deed het allemaal met een lach. Na een week begon ik steeds meer te spugen over de dag heen. Tot ik op een gegeven moment 5/6 x per dag moest overgeven.

Ik besloot naar de huisarts te gaan die mij medicatie voorschreef. Ik houd totaal niet van medicatie en heb het daarom ook niet meteen ingenomen en ben ik natuurlijke hulpmiddelen gaan opzoeken. Crackertjes naast je bed en de raarste combinaties eten, maar niks hielp.

Ik moest dus wel, dit deed helaas niks. Op een gegeven moment begon ik met het spugen van bloed, na een paar keer flink aandringen moest ik naar het ziekenhuis maar alles bleek goed te zijn.

We waren inmiddels 2 weken verder (5 weken zwanger) en ik was 2 kilo afgevallen, ik bleef maar spugen. Dit ging weken zo door, met tussendoor bezoekjes aan de huisarts met nieuwe medicijnen, maar niks hielp.

Ik had gelezen over HG een vertelde dit ook aan de huisarts. Toen heb ik gemerkt dat ze tienermoeders (of iedereen met HG) totaal niet serieus namen. “Misselijkheid hoort erbij mevrouw!” Hoevaak ik ook HG noemde, niemand luisterde naar me. Inmiddels was ik 3 maanden zwanger, 11 kilo agevallen, had ik 48 uur voor het laatst gedronken en kon ik niet meer lopen…..

Leestip: PLUS-size en met heel je zwangere lichaam op de foto: "Ik lijk meer dik dan zwanger"