Op het moment dat ik deze blog schrijf, vraag ik me alweer af hoe de "moedermaffia" hierop zal reageren. We bespreken namelijk wederom een "taboe". Dit keer de kant en klare baby maaltijden.
Ik zit in de wachtkamer bij de gynaecoloog, 37.4 weken zwanger... dat is al 1 dag langer dan ik bij Don was. Wat valt me dat tegen, ik had verwacht dat de kleine meid toch echt wel ook vanzelf zou komen. Ik ben al 2 keer gestript door de verloskundige, loop met 3cm en harde buiken maar verder gebeurd er nog weinig.
Maar je gaat toch wel gewoon borstvoeding geven?! Een vraag die mij vaak gesteld word door de mensen om mij heen. "Nee, ik moet er niet aan denken!" Zeg ik vaak overtuigd. Ik heb hier bij mijn zoontje zo'n nare ervaring aan over gehouden dat ik het nu niet eens de kans wil geven. En mocht ik het wel willen, dan zie ik dat op dat moment wel. Maar voor nu is het een dikke NEE!
Voordat we beginnen met deze blog, wil ik graag voorop stellen dat ik blij ben dat wij gezegend zijn met 2 zwangerschappen. En ik het zeker niet anders had willen hebben! Dat gezegd te hebben, zijn er vast heel veel vrouwen die zich hetzelfde voelen als ik. En het lijkt me fijn dit eens bespreekbaar te maken.
Sinds ik zwanger was van Don is Jordy veranderd in een soort paniekerige overbezorgde vader. Ik ken hem helemaal niet zo. Niet dat hij voorheen een enorme harde gast was ofzo, maar sinds ik zwanger raakte is hij behoorlijk bang geworden.. Voor alles!! Hij maakt zich overal zorgen over en vindt eigenlijk alles eng en gevaarlijk.
Daar staan we dan weer, 01:00 uur snachts en weer krijst hij om eten. Ik snap het niet.. wat doe ik verkeerd dat hij elke nacht 2 a 3 keer komt voor een voeding?Overdag krijgt Don minstens 4 flessen (van 200ml), een portie fruit en een portie groenten. Bij het consultatiebureau zeggen ze dat dit voldoende moet zijn maar waarom dan dat nachtbraken.
Soms vraag ik het me wel eens af..
Tijdens dit verhaal ben ik 37.3 weken zwanger, het verhaal is geschreven een paar dagen na de bevalling.
Profiel
Posts
(9)