20 september zal nooit meer hetzelfde zijn. Precies één jaar geleden stapten wij in een achtbaan. Ik heb destijds heel weinig gedeeld over wat ons allemaal overkwam en hoe de aanloop naar Luuk zijn leukemie was. Het voelde voor mij nog niet goed hier over te delen. Nu, precies een jaar later en alles wat meer bekoeld, voel ik mij klaar om ons verhaal te delen. Ik wil te vinden zijn voor ouders die ook noodgedwongen in deze achtbaan moeten stappen en als ik ook maar één iemand kan helpen met mijn verhaal ben ik al blij.

Goh, het is al weer een tijd geleden dat ik een blog heb geschreven voor Mamaplaats en in de tussentijd is er veel gebeurd. In mijn vorige blogs lazen jullie hoe de diagnose van de doofheid tot stand is gekomen en hoe wij dit verwerkt hebben. Mijn dochters kregen eerst gehoorapparaten waarmee ze toch al enkele geluiden konden horen. Op mijn instagram (www.instagram.com/van1naar3) kun je al onze ontwikkelingen volgen. 

In mijn vorige blog hebben jullie kunnen lezen dat mijn tweeling na alle onderzoeken in het audiologisch centrum, doof bleek te zijn. In deze blog neem ik jullie mee na wat er allemaal ná deze diagnose is gebeurt. Op mijn instagram (www.instagram.com/van1naar3) kun je ons hele traject volgen.

Een blog die ik nooit had willen schrijven, maar wat ik toch ga doen. Ik heb ontzettend getwijfeld of ik dit verhaal wel wil delen aangezien het erg pijnlijk en heel persoonlijk is. Toch heb ik alle moed bij elkaar verzameld, want ook ik heb in tranen gezocht naar blogs met ervaringen van andere moeders en daar veel aan gehad. Helaas zullen er ook na mij weer moeders komen die dit door gaan maken. Het schrijven van deze blog zal mij hopelijk ook wat verwerking bieden. Ik schrijf deze blog dan ook voor mezelf, in de toekomst. Ik hoop over 4 jaar deze blog te mogen lezen en denken “Ondanks dit is allemaal goed gekomen, ze zijn gelukkig".

Ik weet het nog heel goed, voor mijn eerste bevalling las ik tot diep in de nacht alle bevallingsverhalen die er op het internet te vinden waren. Ik was zwanger van mijn zoontje Luuk en ieder scenario zat in mijn achterhoofd. Toch vond ik een bevalling voor een eenling nog redelijk voorspelbaar. Dat was wel anders toen ik tijdens mijn tweede zwangerschap zwanger bleek te zijn van een tweeling. Voor iemand die zich graag goed voorbereid was dit erg lastig, omdat zo´n zwangerschap en bevalling nou eenmaal onvoorspelbaarder zijn. Op internet vond ik dat er weinig bevallingsverhalen te vinden waren, vandaar dat ik graag mijn verhaal deel. Wees niet bang dit verhaal te lezen, het is een (voor mij) positieve!