Jeetje het is inmiddels al weer 20 januari 2017. Ruim 4 maanden geleden schreef ik mijn laatste blog. Terwijl ik zo graag had doorgeschreven.

Afgelopen week zijn wij ook nog in het ziekenhuis geweest bij de kindercardioloog. Zoals je hebt kunnen lezen heeft ze ons naar huis gestuurd om terug te komen voor een volledig onderzoek. Deze vond plaats op 6 april.

Het is nog niet eens maandag wanneer het eigenlijk al voor de eerste keer mis gaat. Ik ben deze ochtend op de bank geploft en eigenlijk niet meer opgestaan om iets anders te doen dan plassen of Tijs een flesje geven. Wanneer Frank langs loopt zie ik zijn bezorgde blik en ik krijg een knuffel. Daarna begin ik te huilen en vertel dat ik mij echt niet goed voel. Ik ben moe, moe en nog eens moe.

Ik heb altijd in Den Haag gewoond en zoals je heb gelezen zijn wij ook bezig om hierheen terug te verhuizen. Hier wonen ook een heleboel kennissen, vrienden en vriendinnen van mij. Deze komen natuurlijk graag langs wanneer ik een paar dagen in Den Haag verblijf. Niet vanwege mij hoor! Nee ik ben niet meer nummer 1.

De volgende metingen zijn gelukkig goed en hij hoeft verder geen infuus toeters of bellen. Meneer doet het nog steeds heel goed en slaapt die nacht als een os. Hij wordt maar 1 keer wakker om een uurtje of vier en valt daarna eigenlijk vrij snel weer in slaap. Bij deze meting is meneer zijn koorts al enorm gezakt en gaat het nog om een 0,1 graad. Nog 2 metingen goed en meneer die mag naar huis!

Wanneer ik achter de arts de zaal binnenloopt ligt Tijs al in het zicht. Hij ligt rustig in zijn bedje. Zijn bedje staat niet schuin zoals de vorige keer. Wel is hij weer enorm opgezwollen van het vocht dat hij krijgt. Wanneer ik bij het bedje aankom is hij boos. De verpleegster probeert het speentje in zijn mond te doen en hij begint druk te zuigen. Niet voor lang en hij huilt alweer. Dan komt ze aan met een flesje suikerwater. Daar moet hij niets van hebben. Meneer wil natuurlijk melk!! Er valt een enorme last van mijn schouders op dat moment en ik kan een lach op mijn gezicht toveren.

Hoe je je moet voelen op zo een dag. Je kindje gaat opnieuw de operatietafel op en jij weet dat je zeker 1 dag moet blijven. Dat is nou eenmaal zo wanneer een baby onder de drie maanden een operatie ondergaat.