En dan mogen wij misschien toch naar huis?
In mijn vorige blog heb je kunnen lezen dat wij weer slecht nieuw kregen en toch een nacht moesten blijven. Hoe gaat het nu verder?
De volgende metingen zijn gelukkig goed en hij hoeft verder geen infuus toeters of bellen. Meneer doet het nog steeds heel goed en slaapt die nacht als een os. Hij wordt maar 1 keer wakker om een uurtje of vier en valt daarna eigenlijk vrij snel weer in slaap. Bij deze meting is meneer zijn koorts al enorm gezakt en gaat het nog om een 0,1 graad. Nog 2 metingen goed en meneer die mag naar huis!
De volgende ochtend om kwart over acht schrik ik wakker. Ik kijk naar zijn bedje en hoor nog zacht gesnurk. Ik druk alvast op het knopje voor de verpleging terwijl ik alvast zijn flesje klaarmaak. In de ochtend duurt het altijd eventjes. Ondertussen wordt er gevraagd wat voor ontbijt ik wil. Deze dag is speciaal omdat het eerste paasdag is. Door deze feestdag mag je iets extra’s kiezen zoals een eitje bijvoorbeeld.
Na de meting van de koorts krijgen wij vrij snel goed nieuws onze kleine man mag gelukkig naar huis. Ik heb de meeste spullen al gepakt en ik wacht op de komst van Frank. Samen zullen wij dan richting Den Haag gaan waar ik een paar dagen met onze Tijs zal verblijven. Frank zal naar huis gaan om de boel af te maken. Net als we weg willen gaan komt er een verpleegster binnen om te vragen of wij een taartje willen. Natuurlijk kunnen wij dit kleine taartje niet afslaan en eten wij deze nog even rustig op.
Eenmaal aangekomen bij mijn ouders kunnen wij direct aanschuiven voor de paas brunch. Ik ben blij dat ik toch nog een klein beetje van deze dag kan genieten. Frank zal na het eten richting Lochem vertrekken en zal ik hem weer voor een paar dagen moeten missen. Dit vinden wij beiden erg moeilijk maar we weten dat het voor een goed doel zal zijn.
Ik zal je geen foto laten zien van eerste paasdag 2016 maar ik kan je een kleine beschrijving geven. Ik zit aan tafel met makkelijke kleren aan. Wallen zo groot als een vuilniszak en mijn haar door de war. De tranen lopen soms over mijn wangen maar toch zo trots al een pauw om ons kleine ventje.
Die nacht slapen Tijs en ik als een os na een huilavond gehad te hebben. En bang dat ik toen was. Bang dat ik terug moest. Weer naar het ziekenhuis. Weer een operatie of opname. Gelukkig na een paracetamol ging meneer slapen