De tweede keer..Verschrikkelijk beter best

Wanneer ik achter de arts de zaal binnenloopt ligt Tijs al in het zicht. Hij ligt rustig in zijn bedje. Zijn bedje staat niet schuin zoals de vorige keer. Wel is hij weer enorm opgezwollen van het vocht dat hij krijgt. Wanneer ik bij het bedje aankom is hij boos. De verpleegster probeert het speentje in zijn mond te doen en hij begint druk te zuigen. Niet voor lang en hij huilt alweer. Dan komt ze aan met een flesje suikerwater. Daar moet hij niets van hebben. Meneer wil natuurlijk melk!! Er valt een enorme last van mijn schouders op dat moment en ik kan een lach op mijn gezicht toveren.

Na een minuut of twintig belt de dienst doende verpleegkundige met de kinderafdeling dat ze hem kunnen halen omdat hij niet gefopt kan worden met zijn speen of met het andere flesje. Niet veel later is de verpleegster van de kinderafdeling er en rollen we samen rustig Tijs zijn bedje de kamer uit. Ondertussen wordt papa Frank uit de wachtkamer gehaald. Wij wachten buiten op hem.

Wanneer hij buiten komt kijkt hij mij nog heel verschrikt aan. Ik lach en hij geeft me een knuffel. Het feit dat hij het zo goed doet brengt enorme rust bij ons. Wanneer wij binnen komen wordt hij aangesloten en Frank mag gelijk zijn flesje halen. Hij drinkt gelijk gretig aan de fles en niet veel later wordt hij toch boos. Ik pak Tijs zijn eigen fles uit de tas en doe de melk erin. Dit vindt hij wel goed.

De verpleegkundige legt ons van alles uit van eten bestellen tot televisie kijken. Ook dat Tijs het vast fijn vindt om bij je te zijn. Hij heeft ook een block gehad. Dat betekent dat hij verdoofd is aan de onderkant. Prima zolang hij maar geen pijn heeft. De operatie is in ieder geval geslaagd!

Tijs slaapt veel en wij spelen af en toe met hem. Het is erg rustig en er gebeurd de rest van de dag eigenlijk erg weinig. Als het zo doorgaat mag hij morgen al naar huis! Een nachtje ziekenhuis zou zo fijn zijn!

In de loop van de volgende dag bel ik mijn moeder. Het gaat niet zo goed met Tijs. Nou ja niet goed, meneer die heeft koorts gekregen. Hij mag niet naar huis. Verdrietig vertel ik het aan mijn moeder. Ze zegt dat ze even gaat overleggen en dat ze mij zo terug belt.

Nog geen half uur later gaat de telefoon. Mijn moeder, zusje, oma en de vader van Frank komen ook. Ze zijn op dat moment allemaal in Den Haag en zullen zo snel mogelijk onze kant op komen. Dan konden de oudjes nog even boodschappen doen. Het is tenslotte morgen Pasen. Die steun die je krijgt van de mensen om je heen dat is zoveel waard. Mensen die je laten weten dat ze er voor je zijn maar zeker als ze langskomen. Wauw. Ik krijg tranen in mijn ogen. En dat ze hele lekkere chocola mee hadden genomen was mooi meegenomen…

Na 2,5 uur is iedereen aangekomen in de kamer van Tijs. Ik krijg een knuffel en iedereen staat om het bedje van Tijs. Weetje wat het gekke is. Hij ziet er niet ziek uit. Hij lacht en wil de hele dag alleen maar spelen. Gek kind.

Die middag en avond vermaken wij ons prima en dat zij er waren geeft me een hoop nieuw energie. De oudjes vertrekken al voor het eten maar mijn moeder en zusje gaan een uurtje of acht de deur uit. Hopelijk tot morgen!