Intussen heb ik op 3 mei een bloedname gehad, te laag hcg gehalte om zwanger te zijn. Voetjes terug op de grond, gedaan met zweven. Het embryo heeft zich wellicht genesteld maar is niet doorgegroeid. In wacht mijn menstruatie af en die zet enkele dagen later ook door.

2 jaar geleden hadden wij een positieve zwangerschaptest in handen.

Daar is hij dan, je eerste verjaardag. 

Het moment dat Lisa reactieloos en zonder spierspanning in de zetel ligt bij ons weten we meteen dat het ernstig is. Een baby van 3 weken oud die niet reageert is niet ok. Haar ademhaling is ook niet zoals het hoort, met tussenpozen en daarna een diepe snik/zucht.

Ik schreef al een blog over Lisa van het moment dat zij in het ziekenhuis terecht kwam tot het moment dat wij afscheid van haar moesten nemen. In deze blog ga ik graag uitgebreider in op de laatste 24 uur die wij met haar doorbrachten. Ik merk dat het me goed doet mijn gevoel te delen en ook om alles in tekst te gieten. Ik ben bang dat ik later bepaalde zaken vergeten zal zijn, dan kan ik mijn blog herlezen.

Na het overlijden van Lisa was er veel medeleven, veel steun en lieve woorden die ons door de moeilijke perioden heen hielpen.

Na het verlies van Lisa* was de wens voor een broertje of zusje best groot. Fysiek gezien hadden we een wachttijd van 6 maanden vanaf de bevalling nodig om opnieuw zwanger te worden gezien de keizersnede. Ons DNA onderzoek zou ook pas eind april verwacht worden.

Dag Lisa,

Als pas bevallen mama is alles zo druk dat je soms geleefd wordt.