Geen 'lang zal ze leven'

Daar is hij dan, je eerste verjaardag. 

Dat betekent ook dat jij bijna 11 maanden van ons weg bent. 11 bewogen, lange, slopende maanden waarin we ook afscheid namen van je kleine broertje.

Geen feest, geen cadeautjes, geen blij gezichtje, geen hiep hiep hoera en zeker geen 'lang zal ze leven' 

Wel verdriet, pijn en een grote leegte. De eenzaamheid na jou verlies is verschrikkelijk.

Tot vandaag is het nog steeds moeilijk je kamer binnen te gaan en je spullen te bekijken. Je kast is nog steeds gevuld met kleedjes zoals ik ze indeelde voordat jij er was. 

Je bed en commode is gevuld met de knuffels die iedereen mee had op de begrafenis.

Tot vandaag is het moeilijk om jou foto's te bekijken, omdat ik je zo mis. 

Op 21 augustus 'vieren' we jou verjaardag. Zonder jou maar altijd in ons hart. 

Eigenlijk zou ik deze periode liever willen vooruitspoelen, het doet zo'n pijn.

Het besef dat je er niet meer bent, en nooit meer terugkomt.Maar ik kan deze dag niet zomaar laten voorbij gaan.

Je verdient het mooiste feest dat ik maar kan organiseren. Omdat je zo sterk bent geweest en zo hard hebt gevochten. 

Ik mis je zo, kleine dappere strijder.Ik wou dat je hier was, dicht bij mij.Ik zou je omhelzen en nooit meer loslaten.

Ik zou je zo verwennen en lief hebben.

Maar je bent er niet meerIk zal altijd van jou blijven houden

Ik zal me altijd blijven afvragen wie je geworden was

Ik zal je nooit vergeten, ik hou zo van jou.

Dikke kus kleine meid, ik hoop dat je meekijkt en voelt hoezeer wij jou hier missen.

Fijne jaardag daarboven ❤