Mijn gezin was echt een ideaalplaatje. Mijn ouders passen goed bij elkaar en 2 kinderen. wij waren beleefd, slim en leken onze weg wel te vinden in de wereld. Dat dacht ik ook...tot de gesprekken.

Nog altijd wil ik niet naar therapie. Ik wil het zelf kunnen oplossen. Ik voel dat ik gefaald heb. Het lijkt wel alsof er een stukje van mezelf zich enorm verzet tegen het gesprek met de therapeut. En ze gooit alles op slot.

Tijdens de therapieën van Nienke moesten wij ook alles op tafel leggen. Alle dichte deurtjes en laatjes in mijn hoofd met nare dingen moeten open...en ze gaan niet helemaal meer dicht. 

Amber heeft al een jaar of 2 een vast vriendinnetje op het kinderdagverblijf. En toevallig heet ze ook Amber. Ze noemt haar daarom maar Andere Amber.

Ze heeft dit jaar, groep 4, voor het eerst een meester. Dus ik ben wel een beetje onrustig. Hoe zal ze hierop reageren?

In groep 3 heeft Nienke heel duidelijk juffen. Ook staan ze open voor overleg en samenwerking. Dat is erg fijn.

Lieve mama's, ik ben even overweldigd door de drukte in de family. 

Alweer een nieuw schooljaar. 

Er gaat veel tijd en energie naar Nienke. Er loopt een therapie-traject en gaat voor het eerst naar school. Waar ook de nodige begeleiding nodig is.