Groep 4...even geen therapie (of toch wel?)

Ze heeft dit jaar, groep 4, voor het eerst een meester. Dus ik ben wel een beetje onrustig. Hoe zal ze hierop reageren?

Maar dat was nergens voor nodig. Het is een superlieve man, maar wel heel duidelijk. Iets wat Nienke heel prettig vindt.

We hebben besloten om dit jaar even geen nieuwe therapie meer te starten. Nienke zit in groep 4 en we zijn al jaren bezig. Misschien is rust, even niks extra moeten, ook wel goed.

Toch komen we er niet helemaal onderuit. Het schrijven is erg hoekig en niet heel duidelijk, dus... fysiotherapie.

Nienke knijpt erg in haar potlood en probeert heel precies te schrijven, maar daardoor duwt ze te hard. Helaas is onze lieve fysiotherapeute met zwangerschapsverlof. We krijgen dus een andere dame. Ook heel aardig hoor, maar ze krijgt Nienke niet uit haar huilbuien zoals Nanda dat kon. Ook krijgen we geen oefeningen etc. voor thuis.

Na een paar maanden vindt de fysiotherapeute het niet meer nodig om te komen. Maar zelf zie ik niet echt verschil. Jammer, weer verspilde tijd.

***

Ondertussen gaat het op school goed. Nienke mag weer bij de plusgroepen werken, wat ze zelf erg leuk vindt en ook trots op is. De leraar durfde het in het begin van het jaar niet aan, want ze was toch wel erg kwetsbaar en leek veel moeite te hebben met de opdrachten. Maar na de Cito's en andere toetsen blijkt dan weer dat ze het allemaal wel snapt, maar soms opstartmoeilijkheden heeft.

Waar ze wel zwak in scoort zijn de opdrachten onder tijdsdruk. Woordjes lezen met een stopwatch, wegtikkende balkjes op de computer met tafels oefenen. Nienke gaat gewoon compleet steigeren. En ze kan het prima, maar ze ervaart dan teveel druk.

Er is regelmatig overleg met de meester en hij zegt dat het erg goed gaat en er bijna geen huilbuien meer zijn. Toch vraag ik me wel eens af of hij echt helemaal eerlijk is, want er komen soms ouders aan me vragen wat er met Nienke is. Hun kinderen vertellen dan dat ze zoveel moet huilen. Nienke zelf vertelt trouwens nauwelijks iets thuis. Ook niet met open vragen.

Waar ik trouwens heel blij mee ben, is dat ze wel vriendinnen heeft in de klas. Ook al zeggen die nu ook al soms tegen Nienke dat ze niet meer met haar willen spelen als ze steeds zo huilt, maar dat snap ik wel. Ik vind het vaak al moeilijk wanneer Nienke zo'n bui heeft. Laat staan een meisje van 7 jaar.

Ik hoop dat het goed blijft gaan op school. Daar zal ze toch nog een flinke tijd moeten doorbrengen.