Omdat ik in het verleden een paar keer een miskraam heb gehad mocht ik vandaag al komen voor een echo. Best spannend maar ook zo onwerkelijk. Man en dochter mee. Zo zenuwachtig, en nerveus. Eenmaal in de wachtkamer wordt het helemaal spannend, we waren de eerste. Dan wordt ik binnen geroepen, we bespreken wat dingen en de afspraak voor het intake gesprek wordt ook al gemaakt. Dan het uur van de waarheid, ik mag op de tafel gaan liggen. Krijg die koude gel op mijn buik, pfff. Ik mag en kan mee kijken, maar ik zie niks. Dan ineens zegt de echoscopiste daar zie ik het vruchtzakje en ja daar het kindje. Zo klein en zo fijn. We kunnen niet goed zien of het hartje klopt dus ik mag ff gaan plassen zodat mijn blaas leeg is en ik een inwendig onderzoek krijg. Weer die koude gel, ff zoeken en dan ja hoor we zien een hartje kloppen. Zo blij maar ook droevig omdat het zo klein was. Mijn ervaring kindjes die zo klein zijn halen het bij mij niet. Toch zegt de echoscopiste da het kindje er goed uit ziet voor zover we het kunnen zien. En da ik echt zwanger ben. Over 3 weken 16 dec krijg ik mijn 2de echo. Het kindje is dan groter en de meting klopt dan beter. Volgens nu ben ik 6 weken maar dan kloppen mijn berekeningen niet. Ik ga gewoon genieten en dan vliegen de weken voorbij.