Het is al even geleden dat ik mijn teksten heb gedeeld. Er zijn periodes geweest dat het goed ging, slecht ging en alles wat er tussenin zit. Na een heerlijke vakantie op Ibiza ging het een paar weken echt heel erg goed. Er is ruimte gekomen voor ontspanning en geluk. Hoe fijn is dat?!
Na 2 jaar bij ons over de vloer komen hebben we vorige week afscheid genomen van de hulpverlening aan huis. Sinds november 2019 kwam elke week iemand langs om ons als gezin te ondersteunen én vooral mij te helpen met de hechting naar Léna.
En toen werd het opeens echt. Ik ga (als alles doorgaat) 6 weken het huis uit. 1,5 maand lang weg van Léna en Tim. Wat voelt het onwerkelijk. Oneerlijk en rot. Maar toch was dit mijn eigen keuze, een keuze waar we achter staan.
Afgelopen weekend voelde ik me goed! Tim en ik gingen met Léna een wandelingetje naar het winkelcentrum maken. We hoorde al een tijdje een sirene, en die kwam steeds dichterbij. Wanneer wij net het winkelcentrum op wilde lopen, parkeerde de ambulance voor onze neus. Boven het winkelcentrum zijn allerlei woningen, dus waarschijnlijk was het voor één van die bewoners. Hoewel ik het natuurlijk ontzettend zielig vind voor diegene die de ambulance nodig had, daar gaat mijn verhaal nu niet over. Die ambulance maakte namelijk enorm veel los in mij.
4 maanden geleden schreef ik al eerder een blog over mijn gewicht. Ik schreef toen dat ik die extra kilo's kom accepteren omdat ik wist dat het tijdelijk zou zijn: 'Voor nu ben ik dus Suus met wat een paar maatjes meer, niet tevreden, maar het is okee voor nu. Wanneer mijn hoofd weer normaal functioneert, dan gaan we aan de slag met mijn lijf. Nu ben ik extra zacht om te knuffelen met Tim en mijn dochter♥️'
Profiel
Posts
(26)
