2 jaar lang hulp aan huis - Tijd voor afscheid
Mijn weg naar herstel
Na 2 jaar bij ons over de vloer komen hebben we vorige week afscheid genomen van de hulpverlening aan huis. Sinds november 2019 kwam elke week iemand langs om ons als gezin te ondersteunen én vooral mij te helpen met de hechting naar Léna.
Vaak waren het goede gesprekken waar ik (huilend) negatieve gedachtes deelde en zij mij dan juist de positieve dingen liet zien. Wanneer ik iets meer energie kreeg heb ik deelgenomen aan het 'Baby & Ouder' programma waar we uitleg kregen over opvoeding, spelen maar bijvoorbeeld ook 2x babymassage.
(tekst gaat verder onder de reclame)
Drie keer een balletje overrollen was ook al goed
Ook kreeg ik Video Interactie Begeleiding (VIB). Ik kreeg opdrachten die ik met Léna mocht uitvoeren. Die werden gefilmd en de week erop besproken we deze filmpjes. Waar ik alles heel praktisch zag, lieten de filmpjes en haar uitleg zien dat er meer tussen ons was. Er was liefde van haar naar mij te zien en dat was al zooo fijn om voor een paar minuten te erkennen. Én ik reageerde instinctief ook liefdevol op haar.
Ze stelde mij gerust wanneer ik me weer schuldig voelde omdat ik geen energie had om met Léna te spelen. Ze vertelde me dat ik niet de hele dag actief met Léna hoefde te spelen maar drie keer een balletje overrollen ook al een goed begin was. Ze zorgde ervoor dat ik weer naar buiten ging om een ommetje te maken en dus weer boven die 300 stappen kwam dan die ik toen per dag zette. Daarnaast hield ze goed in de gaten of Léna hechting problemen toonde of andere symtonen had. Gelukkig lijkt dat allemaal niet het geval te zijn en heeft ze dus genoeg liefdevolle compenserende factoren gehad en ben ik er uiteraard zoveel mogelijk voor haar geweest.
Ik ben zo ontzettend dankbaar dat deze hulp er was want het was zo nodig. Nu is het tijd om te vertrouwen op mijn liefde voor Léna en op ons als gezin. Ik ben er nog niet maar nu heb ik het vertouwen dat wij als gezin het laatste stuk van dit pad samen aan kunnen