...terwijl zijn zoontje niet eens water lúst, dus heel zielig zou uitdrogen als het een warme dag zou zijn op school.... En ook zijn geliefde boterkoek mocht niet meer. Belachelijk, vond hij. Waar bemoeide school zich mee? Hij was er 100% van overtuigd dat zijn zoon verder kerngezond was, want thuis kreeg het wél fatsoenlijkaardappelen-groenten-vlees te eten. 

O jee, we worden steeds meer beperkt in onze vrijheid, terwijl we juist in een tijd van enórm veel verleidingen leven. 'Traumas' van vroeger, dat wij van onze eigen ouders alleen maar in het weekend een glas frisdrank kregen en een bakje chips, worden gecompenseerd met verwennerij van onze eigen kids, die élke dag krijgen waar ze maar zin in hebben. Natuurlijk mogen ze niet de hele dag door eten wat ze willen, maar iedere dag toch wel minstens één lekker ding. Niemand ziet daar het kwaad van in. 

Als ze iets leuks gaat doen, vertelt ze kriebels in haar buik te voelen. Als ze iets spannend vindt, voelt ze kriebels in haar buik…. Tja, die voorbeelden zijn heel erg veelvoorkomend. Iedereen herkent ze wel, die spanningskriebels. Zenuwen. Maar ook als ik boos op haar ben (geweest), zegt ze naderhand, wanneer we het uitpraten, óók kriebels in haar buik te hebben. Dat is wel wat aparter.

1) Hoe heten je eigen kindjes?

Mijn vierjarige dochter heeft vergeetachtige klasgenootjes. Het is al meermaals gebeurd dat ze helemaal blij uit school komt en zegt dat ze met die en die heeft afgesproken en dat dat niet blijkt te kunnen, want het kind was vergeten dat het vandaag niet goed uit kwam. En telkens heb ik een verdrietige dochter die er niks van snapt. 

... Want je moet toch iets regelen voor de opvang van de oudste. Stel dat je onverhoopt naar het ziekenhuis moet ofzo. Iets wat me wel bezig hield tijdens de zwangerschap van de tweede. 

.....Maar het kind krijgt logopedie omdat het bepaalde letters niet kan uitspreken. En nu spreekt mijn dochter die woorden ook zo uit! Niet alleen de verkeerde letters, maar ook nog de intonatie en stem. Ik vind het rete irritant. Ik corrigeer haar elke keer als ik hoor dat ze zo praat. Dan vraag ik: 'wil je alsjeblieft zoals Nova praten?' (Nova, dat is zijzelf). En dan grijnst ze en zegt: oh ja. En begint de zin opnieuw met haar eigen stem. Gelukkig maar, ze kan het nog ;-). Maar dit corrigeren moet ik dus wel twintig keer op een dag doen! Ik vind het zo zonde dat ze dit doet, want ze praat zelf zo mooi en goed. Wat zouden jullie doen?