Allereerst, iedereen de beste wensen voor 2020!

Daar lagen we dan.. Was er toch nog iets spontaan gebeurd! Er werd een infuus geprikt en de weeënopwekkers gestart. Had me wederom voorgenomen om om pijnstilling te vragen als ik het zelf niet meer vol kon houden, die mogelijkheid had ik tenslotte. Het was inmiddels een uur of 2 en had pas 3 cm ontsluiting maar de pijn werd er niet minder op. Heb toen besloten dat ik pijnstilling wilde. Het werd dit keer geen ruggenprik maar Remy, een morfinepomp. Ik kreeg een afstandsbediening in mijn hand en kon zodra de knop groen was zelf op de knop drukken voor een shot morfine. Dit was een heerlijk gevoel! Ooit een jointje gerookt? Vergelijk het daar dan maar mee, alsof je super stoned bent haha. Ik werd er in ieder geval heel relaxed van en de weeën waren beter te doen, het scherpe randje was er vanaf. Zo rond 4 uur begon in ineens persweeën te krijgen.. Effe checken maar ik zat pas op 4 cm ontsluiting dus persen mocht ik absoluut nog niet. Oh my, dit was echt NIET grappig.. Mijn hele lichaam schreeuwde dat ik moest persen maar ik mocht niet. Inhouden is op deze manier wel moeilijk! Ook Remy deed niet heel veel meer tijdens de persweeën dus ik voelde alles. Ongeveer 20 minuten later hebben ze nog eens getoucheerd, 7 cm. Shit, nòg niet persen.. De verloskundige legde me uit dat wanneer ik nu zou gaan persen, ik een randje zou krijgen waardoor de ontsluiting compleet weg zou vallen en ik van voren af aan moest beginnen. Daar zat ik dus echt niet op te wachten dus probeerde zo goed en zo kwaad als ik kon alles binnen te houden en de weeën weg te puffen. Het zweet brak me uit en het werd steeds moeilijker dit vol te houden. Ik gaf aan dat Remy niks meer deed en dat ik graag een ruggenprik wilde, deze kreeg ik niet meer aangezien ik al op 7 cm zat. Tja, shit happens zullen we maar zeggen..

38 weken en 6 dagen.. Had de hele dag al minder leven gevoeld dus ‘s avonds het ziekenhuis gebeld om dit te melden. Moest even op controle komen. Danny was werken en toevallig was mijn moeder hier op bezoek. Ik mocht van haar natuurlijk niet alleen naar het ziekenhuis rijden aangezien ze bang was dat er onderweg wat zou gebeuren (dat ik me te druk zou maken). Ze is dus samen met Sjoerd mee gereden met het idee ‘ff een echo, aan de ctg en dan weer naar huis’. NOT! Ik had Danny al ingelicht dat ik naar het ziekenhuis zou gaan en hij had me gezegd dat ik hem moest bellen als het niet goed zou zijn, dan zou hij meteen naar het ziekenhuis komen. 

Zoals gezegd in mijn vorige blog, ging alles heel goed de eerste 20 weken. De 20 weken echo, my god wat zag ik daar tegenop.. Van de ene kant ook helemaal niet aangezien we nu te weten zouden komen welk geslacht het was. We hadden stiekem toch wel een voorkeur voor een meisje. Danny had Anne al uit een eerdere relatie en Sjoerd van ons samen en hij zou het toch ook wel leuk vinden om met mij ook nog een meisje te krijgen zodat ik ook van beide iets heb. Ons geluk kon dan ook niet op toen we erachter kwamen dat het ook een meisje was!! Een koningskoppel.. Meer keuze is er ook niet!

Vanaf dat Sjoerd geboren is heb ik eigenlijk altijd gezegd dat ik er niet al te veel leeftijd tussen wilde hebben zitten (mocht dit lukken natuurlijk). Mijn broer en ik schelen ons 2,5 jaar. Wij hebben nooit heel goed door een deur gekund toen we jonger waren dus in mijn opinie was dit net teveel. Wilde graag gaan proberen voor een kindje rond Sjoerd z’n 1e verjaardag. Als het nu weer zo snel zou lukken, zou dit betekenen dat er net geen 2 jaar tussen zou zitten. Helaas liep het toen tussen Danny en mij niet zo heel lekker en dan ga je natuurlijk niet proberen voor een tweede.. Uiteindelijk hebben we een halfjaar later (toen het al een tijdje weer goed ging tussen ons) de knoop doorgehakt en de pil de deur uit gedaan. In december vorig jaar welteverstaan. Had zo rond de kerst mn vruchtbare periode maar er is net in die tijd weinig ‘spannends’ tussen ons gebeurd dus dit resulteerde in een menstruatie. Stond er ook heel nuchter in, het kon namelijk heel goed dat het nu helemaal anders zou lopen als 2 jaar geleden bij Sjoerd (begin oktober gestopt met de pil, eind oktober aangeteld..). De ronde erna, ergens in januari was het raak. Dit keer wist ik het heel snel al. Op 1 februari had ik al een positieve test in m’n handen! Ik was door het dolle heen en ook Danny was zo trots als een pauw dat het weer gelukt was! Snel de verloskundige gebeld en een afspraak gemaakt voor de 1e echo. Deze hebben we in maart gehad en toen werd vastgesteld dat ik op dat moment bijna 9 weken zwanger was. We hebben de 1e echo bewust zo laat pas gepland vanwege de nare ervaring die we met Sjoerd hebben gehad zodat beter te meten was hoelang in zwanger was. 

Alweer 2 jaar geleden sinds mn laatste blog.. Tijd voor een update dus!