Familie, liefde en een baby #16

Zoals gezegd in mijn vorige blog, ging alles heel goed de eerste 20 weken. De 20 weken echo, my god wat zag ik daar tegenop.. Van de ene kant ook helemaal niet aangezien we nu te weten zouden komen welk geslacht het was. We hadden stiekem toch wel een voorkeur voor een meisje. Danny had Anne al uit een eerdere relatie en Sjoerd van ons samen en hij zou het toch ook wel leuk vinden om met mij ook nog een meisje te krijgen zodat ik ook van beide iets heb. Ons geluk kon dan ook niet op toen we erachter kwamen dat het ook een meisje was!! Een koningskoppel.. Meer keuze is er ook niet!

Tot 28 weken mocht ik elke 4 weken op controle by de gyn en was elke echo goed. Op aanraden van de verloskundige moest ik vanaf 12 weken zwangerschap calcium en bloedverdunners slikken. Dit aangezien de placenta bij Sjoerd heel klein was en ze hoopte dat dit kindje door deze medicijnen groter zou worden. Dit is tot 28 weken dan ook echt goed gegaan, ze zat toen netjes op P50! (P50 is het gemiddelde qua groei, alles wat erboven zit is groter, alles wat eronder zit is kleiner. P10 is de ondergrens van ‘normaal’. Sjoerd zat op P3) Het kon dus wel! Helaas was dit geluk van korte duur en bleek rond de 28 weken dat ze toch niet zo heel groot zou worden want ze was gezakt tot P10. Dit was nog geen reden tot paniek aangezien dit de ondergrens is voor wat ze als een ‘normale’ baby beschouwen. Gelukkig is ze op deze lijn blijven groeien en ging verder alles goed. Ik hoefde gelukkig niet wekelijks naar het ziekenhuis maar elke 2 weken zodat ze goed in de gaten konden houden of onze dame netjes bleef groeien. De weken tikten lekker door en voordat ik het wist was ik alweer ruim 38 weken zwanger. Een hele mijlpaal voor mij aangezien ik bij Sjoerd bevallen ben met 37+1.. 38 weken en 6 dagen om precies te zijn en toen ging het toch wéér niet zoals gehoopt helaas.....