Familie, liefde en een baby #19

Allereerst, iedereen de beste wensen voor 2020!

7 cm ontsluiting, al ruim 20 min flinke persweeën waar ik niet aan toe mocht geven en een morfinepomp. Geen beste combi weet ik nu. De persweeën werden steeds moeilijker weg te puffen en ik was doodmoe. Heb geloof ik wel 10 keer gevraagd wanneer ik nou eindelijk eens mocht persen!! 20 minuutjes later na de zoveelste vraag van mij, werd nog eens gecheckt en had ik volledige ontsluiting.. Hè hè, ik mocht eindelijk gaan persen! Dat werd ook wel eens tijd na 3 kwartier persweeën wegpuffen. De verloskundige vroeg me of ik nog wist hoe ik moest gaan liggen. Danny stond al de gehele tijd naast me maar als hij er niet was geweest had ik hem ook niet gemist haha. Was totaal niet met mijn omgeving bezig. Ik pakte zelf m’n benen vast en bij de volgende wee mocht ik meepersen. Danny ondersteunde mijn hoofd. Ik voelde een wee aankomen, kin op de borst en daar gingen we dan. My god, nu kan ik wel zeggen dat ik weet hoe het voelt om te bevallen met minimale pijnstilling. Het voelde alsof alles down under in brand stond! Jezus, dit had ik echt niet verwacht. Maar goed, had ook geen vergelijkingsmateriaal aangezien ik bij Sjoerd een ruggenprik heb gehad. Na 4 keer persen, om 17.20 was ze er dan.. Ze werd bij me op de borst gelegd en begon meteen te huilen. Danny keek me aan, zo trots als een pauw en ik werd overmand met een gevoel van liefde en warmte en alles tegelijk! Danny en ik twijfelde op het laatst van de zwangerschap ineens over de naam die we haar wilden geven dus toen ze eenmaal geboren was, moesten we natuurlijk even overleggen wat het nu ging worden want dit hadden we niet meer concreet afgesproken. ‘Welke naam wil je nu? Zeg jij het maar, mij maakt het niet uit’ zei Danny.. Naja de ene naam was wel leuk, maar ik was ervan overtuigd dat we spijt gingen krijgen van die naam. Ik keek hem aan en zei ‘Denise. Ze heet Denise’.

Denise werd gewogen en ze woog 2400 gram. Kijk! Het kon toch wel anders! Eindelijk een baby ruim boven de 2 kg ipv er beneden. Ik heb de bevalling echt in een waas beleefd, wist dat ik maar 4 keer had hoeven persen voor ze geboren was maar toen ik te horen kreeg dat die 4 keer in 4 minuten plaats hadden gevonden, viel de verbazing van mijn gezicht te lezen haha. Wow, dit had ik dus écht niet verwacht he haha. Kan me nog wel goed herinneren dat ik erna ontzettend nodig naar het toilet moest. Voordeel aan geen ruggenprik hebben is dat je eigenlijk meteen weer ‘mobiel’ bent en zelf op kunt staan om naar het toilet te gaan. Mijn geluk was dat ik dit keer geen enkele hechting heb gehad en dat een bevalling voor mij heel goed te doen is aangezien ik meteen weer naast m’n bed sta en goed eraan ben. Ik weet dat dit niet voor iedereen zo is, en het is ook echt niet vanzelfsprekend allemaal maar zo ervaar ik het wel.

Vlak na de bevalling heb ik mijn moeder gebeld om te vertellen dat ze weer oma was geworden en Danny heeft zijn ouders gebeld om ze op de hoogte te brengen. Vlak daarna werden we naar een andere kamer gebracht en kwam mijn moeder daar aangelopen met Sjoerd. Daar brak ik.. Ik ben eigenlijk de hele bevalling heel nuchter geweest en heb helemaal niet gehuild terwijl ik bij de geboorte van Sjoerd niet kon stoppen met huilen.. Sjoerd zag me en begon breed uit te lachen en daar ging ik.. Ik heb me de ogen uit m’n hoofd gehuild! De afgelopen dagen stonden in het teken van bevallen en toen ik Sjoerd aan zag komen besefte ik me ineens dat hij nog nooit langer dan 1 nacht bij opa en oma was blijven slapen en nu zou hij 2 nachten niet bij me zijn.. Verschrikkelijk vond ik dit.. Heb me hier ook echt heel ellendig om gevoeld. Danny stelde me gerust en ik wist ook wel dat ik me daar niet druk om moest maken maar toch. Ik zorg al ruim 2,5 jaar voor hem met heel veel liefde en plezier en nu moest ik het uit handen geven. Gelukkig heeft Sjoerd het totaal niet als vervelend ervaren en is hij heel graag bij mijn moeder en heeft het daar goed, dus dat troostte me dan wel. Ik moest in ieder geval tot 24 uur na de geboorte daar blijven ivm de verhoogde bloeddruk. De ouders van Danny zijn ook nog komen kijken samen met Anne. Ze vond het geweldig dat ze nu eindelijk een zusje had en was niet weg te slaan bij Denise haha.

De opstart is heel goed gegaan, tot ergens in de nacht.. Denise dronk ineens haar flesjes niet meer. Het bleek dat ze heel erg misselijk was van het vruchtwater. Ze heeft van 1 uur ‘s nachts tot 2 uur ‘s middags niets gedronken en zo ineens ging ze tóch haar flesjes weer drinken. Wat was ik blij! De kinderartsen hadden besloten dat we nog een nacht langer in het ziekenhuis moesten blijven. Als Denise haar flesjes vanaf toen netjes leeg bleef drinken, mochten we naar alle waarschijnlijkheid de dag erna naar huis. Hier had ik me op verheugd want ik wilde niets liever als naar huis. Lekker thuis, eigen omgeving, Sjoerd om ons heen.. Gelukkig kregen we de dag erna ‘s morgens al groen licht en zijn we zo snel mogelijk naar huis gegaan.. Eenmaal thuis aangekomen speelde m’n hormonen weer op hoor.. Mijn moeder was alvast naar ons thuis gereden met Sjoerd zodat zij al daar waren wanneer wij thuis kwamen. Het was heel mooi weer dus Sjoerd was buiten aan het glijden op de glijbaan. Toen hij me zag en breed lachend naar me toe kwam gerend, begon ik weer te huilen. Mijn moeder kwam me knuffelen en vroeg of ik het niet mooi vond hoe ze versierd had. Ik: ‘jawel, juist wel! Die k*t hormonen ook!’ en vervolgens begonnen we beide heel hard te lachen..

Dit was m’n bevallingsverhaal. Hoop dat jullie het leuk vinden om te lezen hoe ik het dit keer ervaren heb! In de volgende blog vertel ik hoe het nu gaat :)