Familie, liefde en een baby #18

Daar lagen we dan.. Was er toch nog iets spontaan gebeurd! Er werd een infuus geprikt en de weeënopwekkers gestart. Had me wederom voorgenomen om om pijnstilling te vragen als ik het zelf niet meer vol kon houden, die mogelijkheid had ik tenslotte. Het was inmiddels een uur of 2 en had pas 3 cm ontsluiting maar de pijn werd er niet minder op. Heb toen besloten dat ik pijnstilling wilde. Het werd dit keer geen ruggenprik maar Remy, een morfinepomp. Ik kreeg een afstandsbediening in mijn hand en kon zodra de knop groen was zelf op de knop drukken voor een shot morfine. Dit was een heerlijk gevoel! Ooit een jointje gerookt? Vergelijk het daar dan maar mee, alsof je super stoned bent haha. Ik werd er in ieder geval heel relaxed van en de weeën waren beter te doen, het scherpe randje was er vanaf. Zo rond 4 uur begon in ineens persweeën te krijgen.. Effe checken maar ik zat pas op 4 cm ontsluiting dus persen mocht ik absoluut nog niet. Oh my, dit was echt NIET grappig.. Mijn hele lichaam schreeuwde dat ik moest persen maar ik mocht niet. Inhouden is op deze manier wel moeilijk! Ook Remy deed niet heel veel meer tijdens de persweeën dus ik voelde alles. Ongeveer 20 minuten later hebben ze nog eens getoucheerd, 7 cm. Shit, nòg niet persen.. De verloskundige legde me uit dat wanneer ik nu zou gaan persen, ik een randje zou krijgen waardoor de ontsluiting compleet weg zou vallen en ik van voren af aan moest beginnen. Daar zat ik dus echt niet op te wachten dus probeerde zo goed en zo kwaad als ik kon alles binnen te houden en de weeën weg te puffen. Het zweet brak me uit en het werd steeds moeilijker dit vol te houden. Ik gaf aan dat Remy niks meer deed en dat ik graag een ruggenprik wilde, deze kreeg ik niet meer aangezien ik al op 7 cm zat. Tja, shit happens zullen we maar zeggen..