‘s Morgens om 8.00:

Op de een of andere manier raken sommige meningen jou in jouw onzekerheid. Hoe irrelevant en nietszeggend ze soms ook zijn. Logisch. Daar hebben we allemaal wel eens last van. Zo werkt dat nu eenmaal. Alleen niet iedereen is daar eerlijk over.

Een paar weken geleden werd hier de snackbox als troef ingezet om geneuzel over snoep en snacks de kop in te drukken.

Ik weet niet hoe het zit met de rest van Nederland, maar sinds we met de hele bups thuis bivakkeren zag ik mijn kinderen langzaamaan veranderen in een stel graaiende bodemloze snoepputjes. Lege schappen in de supermarkt.. een slinkende snackvoorraad.. Ik kan het niet helpen, maar mijn humeur zakt ervan naar standje diepvries. En dan dat irritante riedeltje waar je ongewild zo’n honderd keer per dag in beland: ‘Ik heb honger’ ‘Dan neem je een broodje’ Nee, geen trek in’ ‘Dan heb je ook geen honger’ ‘Ik wil wat lekkers. Mag ik een snoepje?’ ‘We gaan zo eten’ ‘Het is 8 uur ‘s ochtends, wat denk je zelf?’ And so on!

Vanmorgen zat ik oude foto’s te bekijken. Met weemoed dacht ik terug aan de tijd dat onze oudste knul nog bananen voetjes en schoenmaatje 28 had. Toen gingen nog “ginne” was. En toen Legosteentjes onder je voet nog de grootste bron van ergernis was.

Trip down memory lane.