Je leest en hoort het overal......ooit ergens in je beste poging om je kind groot te krijgen en in leven te houden, zul je het kind een keer laten vallen........Yeah, right,  dat gaat mij dus écht niet gebeuren! Met Smurf heb ik dat redelijk goed gedaan, die is ondertussen 17 maanden, gaat regelmatig ondersteboven, maar nog nooit door mij (nou ja, alleen omdat ik niet snel genoeg was) en nog maar 1x met schade. Een stoepje, en daar lag ze met t gezichtje op de tegels.....horror, maar ook dat was geen dokterspost/spoedeisende hulp/ambulance horror, meer huilen, doekje erover kusje en een ijsje en klaar was het. Dus al met al vond ik mezelf best een goede moeder! Tot afgelopen weekend, we gingen even bij opa en oma langs om een bakje koffie. Smurf liep bij papa aan de hand en Muis zat in de maxicosi in mijn armen (goddank voor die cosi!). M. vond t wat overbodig, ik kon Muis immers best op de arm meenemen......maar ik vond het te koud, en in haar warme omslagdoek in de cosi zat ze geweldig lekker ingepakt.

Voor ik kinderen had was mijn maand gevuld met dit soort momenten, minimaal 1x per maand naar de sauna, dagjes weg, lekker een middag shoppen, uit eten en ga maar door........tegenwoordig is dat een stuk lastiger (en nu alles dicht is natuurlijk helemaal, maar deze blog gaat over als alles gewoon wel open is...)

Geen blog, maar een enorme verbazing die ik even van me af wil schrijven........

Tuurlijk is dat normaal, en dat ze hier af en toe een lekker (baby) koekje krijgt is ook heel erg normaal. Dat jouw kind een wortel krijgt en absoluut geen koekjes mag, is ook normaal.

Ooooh afscheid nemen is zo vreselijk moeilijk! Onze kleine smurf is bijna 1. Een jaar lang heb ik geroepen "Als ze 1 wordt gaat ze naar haar eigen kamer!" Maar nu is het over 3 weken zover en vind ik dat helemaal niet meer zo'n goed plan........Dat kleine hoopje mens, helemaal alleen in die grote kamer, gaat ze mij dat ooit vergeven? 

Alles leek geregeld te zijn.....toen kreeg ik een bericht van de visagiste/kapster.......ze was failliet en moest helaas per direct alle werkzaamheden neerleggen.......4 weken voor de trouwerij!!!!!!! Waar ga ik in vredesnaam een kapper en visagist vinden die het (nu ze allemaal net weer open zijn) niet belachelijk druk heeft????

Vorig jaar, terwijl ik zwanger was, ging M voor mij op de knieën........ik zei natuurlijk ja! Met de kanttekening dat ik éérst wou bevallen,  want zo'n mooie getailleerde jurk met een wally walrus buik zag ik niet zitten. Op zich ideaal, het is niet zo dat je een bruiloft "even" in 2 weken kan plannen en regelen.......

Eindelijk ben je bevallen, na 9 maanden, 40 weken, 280 dagen is het dan eindelijk zo ver, de creatie van je leven, het allermooiste wat je ooit in je leven hebt gezien, ligt in je armen!

Dat zwanger zijn is een hele ervaring. Naast de bekende zwangerschapskwaaltjes kun je opeens dingen van je bucketlist strepen waarvan je geen idee had dat je het überhaupt op je bucketlist had staan.