3 jaar geleden
En daar lig je dan......op straat.
Mijn grootste nachtmerrie werd werkelijkheid maar gelukkig viel het allemaal mee.
Je leest en hoort het overal......ooit ergens in je beste poging om je kind groot te krijgen en in leven te houden, zul je het kind een keer laten vallen........Yeah, right, dat gaat mij dus écht niet gebeuren! Met Smurf heb ik dat redelijk goed gedaan, die is ondertussen 17 maanden, gaat regelmatig ondersteboven, maar nog nooit door mij (nou ja, alleen omdat ik niet snel genoeg was) en nog maar 1x met schade. Een stoepje, en daar lag ze met t gezichtje op de tegels.....horror, maar ook dat was geen dokterspost/spoedeisende hulp/ambulance horror, meer huilen, doekje erover kusje en een ijsje en klaar was het. Dus al met al vond ik mezelf best een goede moeder! Tot afgelopen weekend, we gingen even bij opa en oma langs om een bakje koffie. Smurf liep bij papa aan de hand en Muis zat in de maxicosi in mijn armen (goddank voor die cosi!). M. vond t wat overbodig, ik kon Muis immers best op de arm meenemen......maar ik vond het te koud, en in haar warme omslagdoek in de cosi zat ze geweldig lekker ingepakt.
Ik sta naast de auto in het grasveld en loop richting de voordeur en dan opeens voel ik mijn voeten onder me weg glijden.........in een fractie van een seconde zwiept de cosi met Muis erin uit mijn hand door de lucht.........vlak voor ik zelf neerkom geef ik de cosi een slinger waardoor ie, on plaats van op de kop, op de bodem landt..........Muis huilen, Smurf in paniek en man lachen (want het zag er zo grappig uit 🤔😡😡😡) gelukkig was het meteen huilen, dat is een goed teken, maar dat koppie schudde en stuiterde alle kanten op. Ik was doodsbang dat ik haar nekje gebroken had of dat ze een hersentrauma had opgelopen.
Gelukkig viel het allemaal mee, de dokter raadde wel aan (ivm shaken baby syndroom) haar even gedurende de nacht goed in de gaten te houden. Ik heb dus de hele nacht geen oog dicht gedaan, ook door de pijn.......want in alle heisa en adrenaline, had ik zelf nergens last van.........ik ben vol met mijn heup op de stoeprand geklapt en (waarschijnlijk tijdens het "begeleiden" van de cosi) heb mijn pols gekneusd........
Ik was zo goed op weg.........17 maanden geen kinderen laten vallen.......en nu binnen 4 maanden, lag daar de kleine Muis op de grond.........ik weet dat het kan gebeuren, en dat het veel erger kan.......maar ik voelde me een waardeloze moeder. Dat nu het verschonen van luiers en aankleden van 2 kinderen met 1 hand moet, maakt dat gevoel er niet veel beter op....