Snel oma geregeld die op Bram kwam passen zodat ik alle tijd en aandacht voor Eefje had. We moesten even wachten maar daar was een kinderarts. Eerst een uitgebreid gesprek over de klachten die ze had en haar voorgeschiedenis, daarna een lichamelijke controle van Eefje door de co-assistent. Terwijl zij aan het overleggen was met de kinderarts kon ik even snel kolven voor Bram, want ja, ook hij moest eten. Toen de kinderarts kwam werden we al iets gerustgesteld, hij vond het allemaal niet zo ernstig als de huisarts had doen overkomen. Maar, hij wilde wel bloedprikken, want bij het bloedprikken van de huisarts waren de ALAT en ASAT (leverwaarde die bij infecties omhoog gaan) toch te hoog, dat moest onderzocht worden en voor de zekerheid een echo van haar buik. Dus een afspraak staan voor het bloedprikken en de echo een week later.

Zoals in mijn vorige blog te lezen is, was ik na de bevalling met spoed afgevoerd naar het ziekenhuis. Gelukkig mocht ik diezelfde avond nog naar huis en rond 22:00 kwamen wij thuis aan. Wij waren net verhuisd en zouden KPN op bezoek krijgen voor het instaleren van ons internet.  Doordat ik natuurlijk in het ziekenhuis lag en alles hectisch was, is mijn lieve schoonvader gekomen om de meneer van KPN op te vangen en te begeleiden waar welke aansluiting zat en dergelijke. Mijn schoonzusje is ook langs gekomen en samen hadden ze de woonkamer nog versierd en stond er als welkom thuis een verjaardags/housewarming/kraamcadeau al klaar. Een grote plant en voor Brammetje een leuke outfit, een boekje om bijzonderheden uit zijn eerste jaar op te schrijven en 2 slabbetjes. Hele leuke verrassing om zo thuis te komen. 

Al heel mijn zwangerschap had ik het gevoel dat het kleine mannetje 24 september 2021, de verjaardag van zijn moeder, uit zou kiezen als geboortedag. Mijn uitgerekende datum was 20 september 2021. Die dag verstreek zonder enige teken van een naderende bevalling. Wel had ik die dag controle bij de verloskundige en bespraken we het plan wat als hij toch niet vanzelf wil komen. Afgesproken dat ik dinsdag 28 september een keer gestript zou worden als er nog niks gebeurt was. Ik zei nog gekscherend, nou tot vrijdag he. Maar de verloskundige zag het nog niet zo voorspoedig verlopen. Donderdagavond zat ik nog met mijn man op de bank in ons nieuwe huis en zei ik nog tegen hem, volgens mij heeft het manneke het nog zo goed, er is nog geen teken dat hij er uit wil dus hij zal wel niet de 24ste als datum uitgekozen hebben. Naar bed en lekker slapen. Manlief stapt elke ochtend om 5:00 de auto in en zei om 4:30 nog, tot over een paar uur hé. Op dat moment was alles nog rustig en dacht ik, dat zal wel meevallen, niet wetende dat ik 6:30 wakker zou worden van dochter en direct de eerste wee voelend. Ja, dit was toch echt wel het begin van de bevalling, dat kon niet missen. Dochterlief aangekleed en mee naar beneden. Ondertussen toch al een paar keer ff moeten zuchten door een wee heen, die direct elke 10 minuten kwamen en toch ook wel een minuut duurde. Beneden gelijk maar manlief gebeld, gezegd dat het wel begonnen lijkt maar geen idee hoe lang het nog zou gaan duren, wat hij wilde, naar huis komen of dat ik zou bellen als het door zou zetten. Hij besloot gelijk naar huis te komen. Ik snel dochter aan het ontbijt gezet en dacht nog haar even snel naar de opvang te brengen. Hahahaha dat was toch iets anders dan ik had gedacht. Om 7:15 belde manlief terug dat hij in de auto zat en continu in contact wilde blijven. Ineens werd ik gigantisch misselijk, dochterlief had gepoept en die geur kon ik echt niet hebben. Tussen de weeën door nog haar luier verschoont want die moest en zou zo snel mogelijk weg zijn. Om 7:50 was man thuis en heeft dochter snel weggebracht naar de opvang. Ondertussen ben ik in bad gekropen, wat was dat water lekker. Ik kon daardoor helemaal ontspannen en kwam in mijn eigen bubbeltje. Rond 8:10 was man weer terug en om 8:30 kwamen de weeën al om de 3 minuten en duurde nu ruim 1,5e minuut. Vanuit de verloskundige was geadviseerd te bellen als de weeën een uur lang om de 3 minuten kwamen en een minuut zouden duren. Dus geduldig afwachten tot het zo ver zou zijn. Na 30 minuten besloot manlief gewoon te bellen, het ging zo hard, de weeën zakte niet meer weg en het werd lastig vol te houden. Om 9:15 was de verloskundige in opleiding er en om 9:45 de verloskundige zelf. In de tussentijd was ik uit bad gekomen en in bed gekropen. 

Vorig jaar, toen we nog midden in de lockdown zaten, hele andere tijden, besloot ik even een break te nemen. Ik zat niet goed in mijn vel, had nergens zin in en voelde een hoop druk. Ik had het niet meer naar mijn zin op werk en voelde een hoop onrust. Tijd voor een break. Eind januari  werd ik maar niet ongesteld en deed ik een zwangerschapstest. Een tweede zwangerschap/kindje stond wel op de planning voor het jaar 2021, maar dit was toch wel wat vroeger dan gepland. Nog vol aan de anticonceptie, maar niet ongesteld. De test was dan ook direct goed positief. Dat was even een verrassing. Wij wilden nog graag verhuizen, of het vooruitzicht op een nieuw huis, voor ik zou stoppen met de anticonceptie. Maar gelijk dolgelukkig dat ons nog een kindje gegund is. Ik voelde mij goed tijdens de zwangerschap. Toch waren er wat kleine complicaties. Zo verloor ik met 12 weken ineens behoorlijk wat bloed. In paniek naar de verloskundige maar gelukkig konden ze gelijk een hartslag horen. Nu was het afwachten. Zou het goed blijven zitten of zouden we het alsnog verliezen. Wat een verschrikkelijke spanning heel het weekend. Het bloeden werd heel wat minder maar stopte niet. Afgesproken dat ik maandagmiddag weer langs zou komen voor een controle. Daar was geen hartslag te horen. Omdat de praktijk geen eigen echo apparatuur heeft, werd ik doorgestuurd naar het ziekenhuis. Daar na een aantal uur wachten een echo waar wij gelukkig gerust gesteld werden. Het zat er nog met een hartslag. Ze konden wel zien dat de placenta voor lag, dus vandaar dat ze geen hartslagje konden vinden bij de verloskundige. Nu was het rustig afwachten. Het bloeden stopte daarna vrij snel maar toch een tijdje onzeker of het allemaal goed bleef gaan, want waar kwam dat bloed vandaan? Met 16 weken zijn wij voor de echo gegaan, komt er een klein broertje of zusje voor ons lieve moppie. 1 april 's avonds hadden wij de afspraak. Kleintje wilde niet meewerken en ik kon nog even een rondje gymnastieken in de hoop dat het toch zichtbaar zou zijn. Dat heeft geholpen, wij kregen heel mooi te zien dat wij een jongetje krijgen. Yes! Een klein broertje voor Eefje. Nog een dag onze mond moeten houden, de avond daarna hebben wij een kleine gender reveal gehouden. Eindelijk kon iedereen weten dat wij een klein mannetje krijgen. Wat een heerlijk vooruitzicht. Het wachten op de 20 weken echo, zou ons manneke helemaal gezond zijn. Alles kwam mooi in beeld en zag er goed uit. Tot ze bij zijn hartje kwamen. Hij wilde maar niet goed gaan liggen om zijn hart volledig te laten zien. Zoals ze het kon zien, leek het wel in orde, maar ze kon het niet volledig met zekerheid zeggen. Gelukkig konden wij snel terecht in het ziekenhuis voor een GUO. In het ziekenhuis lag hij er goed voor om zijn hart te laten zien dus daar is ze gelijk maar mee gestart. Ik werd direct gerustgesteld, het hartje zag er ook mooi uit en was volledig ontwikkelt. Daarna de rest nog een keer doorgelopen en het was maar goed dat ze begonnen was met zijn hartje want de kleine druktemaker bleef maar draaien tijdens de echo en lag daarna zo dat ze het niet meer in beeld had kunnen krijgen. Nu al een eigenwijsje. 

tantedag❤️. Gister op het kleine droppie van schoonzus gepast. Wat heerlijk weer zo een mini.

wat een pret voorop de fiets bij papa❤️

Engeltje, wat word ik blij van jouw vrolijke gezichtje. Elke keer als ik je zie, word ik weer een beetje meer verliefd op jou. Ik wist niet dat het kon. Zo gek op jou!

Vanaf dat ik zwanger was wilde ik al graag borstvoeding geven. Mijn droom was om lang borstvoeding te geven. In ieder geval tot ze 9 maanden was volledig en daarna zolang als ons dametje zelf nog borstvoeding wilde hebben. Zo blij was ik dan ook dat direct de borstvoeding soepeltjes verliep en ik direct voldoende melk had en Eefje goed groeide en een vrolijk meisje was. Helaas na 2 maanden kwam de spruw om de hoek kijken en zijn wij 2 maanden bezig geweest om er vanaf te komen. Vanwege het slechte drinken ging mijn productie steeds verder achteruit en bleef Eefje ontevreden en hongerig. Dat heeft ons doen besluiten na 4 maanden af te gaan bouwen en over naar de kunstvoeding. 

Eind maart deed ik mee aan de facebookwinactie van Mamaplaats voor een Qibbel air fietsstoeltje. Gewoon puur voor de lol, onder het motto, je zal maar winnen en alvast een fietsstoeltje hebben liggen. Stomverbaasd was ik dan ook dat ik begin april een berichtje kreeg dat ik gewonnen had. Maar superblij. Dan word je geduld op proef gesteld, want ja, fietsstoeltje onderweg maar Eefje die nog veel te klein is om er al in te kunnen.