Sinds een aantal jaren weten we dat mijn middelste zus de erfelijke ziekte Metachromatische leukodystrofie heeft. Een stofwisselingsziekte die niet te genezen is en gaat lijden tot de dood. Wanneer is allemaal nog onzeker, maar op gegeven moment ga je zo achteruit dat je gewoon niets meer kan. Er is nog niet heel veel over te lezen op internet, want bij iedereen kan de ziekte anders uitpakken en hij is aardig zeldzaam.

Soms denk ik weleens dat ik mijn kindjes wat meer los moet laten. Ik zie in veel dingen nog gevaren. Ik ken mijn kinderen zelf natuurlijk het beste en weet hoe impulsief en dromerig de oudste is. De jongste kijkt overal naar behalve waar ze naartoe zou moeten kijken.

Wij spelen graag een spelletje met de meiden, ze vinden het leuk en gezellig. Dit doen we al vanaf dat ze een spelletjes begrijpen, denk zo’n jaar of 3. We begonnen met dobbel spelletjes met kleuren, daarna werd het jumbolino en memory. En op gegeven moment hebben we “knappe koppen” gekocht. Wat is dit een leuk en leerzaam spel voor jonge kinderen, maar tot 4 jaar daarna word het te makkelijk.

Met 3 jaar werd er bij het consultatie bureau de ogentest gedaan en deze ging niet goed, ook bij een 2e afspraak zag ze het weer niet. We dachten zelf dat het kwam doordat ze gewoon geen zin had, want we hadden totaal geen signalen dat er iets met haar ogen aan de hand was. We werden doorgestuurd naar de Orthopedist in het ziekenhuis en helaas constateerde die wel een oogafwijking.

Onze oudste dochter heeft 4 jaar op zich laten wachten. Qua zwangerschap verliep alles super goed, mag niet klagen. Wel moest ik een maand eerder gedeeltelijk de ziektewet in. Alleen bij de controles bij de VK had ik altijd een hoge bloeddruk en dat werd goed in de gaten gehouden. Met 39 weken verloor ik wat vruchtwater en kreeg wat last van harde buiken en 2 dagen later werd ik ingeleid in het ziekenhuis. Bevalling verliep ook goed, alleen na 2 dagen voorweeën was ik wat vermoeid.

Leeftijdsverschil, wat is nu het ideale leeftijdsverschil? Ik denk dat dit per persoon en karakters kinderen verschillend is. Vindt de ene een verschil van 4 jaar handig, vindt de ander ruim 1 jaar handig. Ik denk dat elk verschil wel zijn voor- en nadelen heeft.

Soms zit je in een kantine op je werk of ergens bij de sport van je zoon of dochter en dan is er een stilte, voor de theedrinkers bedacht pickwick daarom iets om op een gesprek te komen. Door aan het theezakje een vraag te hangen die je vervolgens aan je collega’s, vrienden e.d. kunt vragen. Of ik sommige vragen zou stellen weet ik niet, maar wel even leuk om er een paar te beantwoorden.

Ja onze kinderen kruipen bij ons in bed. Ik breng ze gewoon naar hun eigen bed, maar als ik in de ochtend wakker word heb ik 2 extra kindjes in bed liggen. Heel vervelend, maar ik heb daar zelf schuld aan uiteraard. En sinds de zomervakantie voorbij is, proberen we het af te leren.

Na overleg met de kindjes besloten we dit jaar om weer naar Texel te gaan. We vermaken ons er iedere keer weer en elke vakantie ontdekken we er wel iets nieuws, ondanks dat we er al jaren komen. Onze eerste vakantie samen was naar Texel en de liefde voor dit eiland geven we door aan onze kinderen en tot nu toe vinden ze het geweldig.