Nu bijna twee weken na de bevalling zit ik nog volop op de roze wolk. Hoe anders is het om een tweede wondertje te verwelkomen. Niet alles is meer nieuw, niet alles is spannend, je weet al vrij veel en hebt dus eigenlijk veel meer tijd om te genieten. Althans – zo ervaar ik het!

Voor vele ouders zijn we met de huidige Coronacrisis aangekomen bij een nieuw tijdperk qua werken.

Russisch RouletteWe weten namelijk niet wanneer deze komt. Al enige tijd doen we niets anders dan wachten. Wachten op het moment dat we een tweede kind in onze armen kunnen sluiten. Het zwanger worden is eigenlijk een soort van Russisch Roulette.

Ken je die reclame nog van Snickers? “je bent jezelf niet als je honger hebt”. Deze is echt ontwikkeld voor onze dochter, want poeh wat kan zij uit de bocht komen als ze honger heeft. Het komt ook altijd geheel onverwacht. Het eerste waar we aan denken is dat ze moe is, maar negen van de tien keer blijkt het toch wat anders te zijn.

Zoals al eerder gedeeld heb schreeuw ik soms tegen mijn kind (lees: http://minimetkinderen.nl/ik-schreeuw-tegen-mijn-kind/) en dat vind ik verschrikkelijk. Tot vandaag mijn zelfbeeld geheel in duigen viel. Mijn hoofd verloor van mijn gevoel, het was een klein moment van zwakte. Plots belanden mijn vingertoppen op de billen van Tess - hard. Verontwaardigd keek ze me aan en grote ronde tranen rolden over haar wangen.

Onlangs las ik een interview met de populaire Amerikaans-Belgische therapeut Esther Perel. Zij adviseerde om gezinsvakanties af te schaffen. Volgens deze therapeute vindt niemand deze vakanties leuk. Hoewel ik het daar helemaal niet mee eens ben kan ik me wel vinden in een aantal punten die zij omschreef. Op vakantie met een dreumes/peuter is best hard werken.

Lieve Tess,

Druk druk druk, dat is wat tegenwoordig bijna iedereen is. Onlangs las ik een oud nieuwsbericht met als titel ‘alleen sukkels hebben het druk’. Nou is bijna mijn standaard antwoord op de vraag ‘hoe gaat het?’: druk! Dit gaat gepaard met een schuldgevoel tegenover Tess – ik zou graag wat meer van mijn vrije tijd aan haar besteden dan aan randzaken. Hoewel ik mezelf voorhoudt dat ik deze randzaken ook erg leuk vindt, krijg ik steeds meer mijn twijfels.

Sinds Tess steeds beter begrijpt en zelf praat is ze nog gekker op boekjes lezen. De spanningsboog wordt steeds langer en de verhaaltjes mogen langer duren. Tess haar favoriet op het moment is ‘de sloddervos’ van Woezel en Pip. Net als ik, ze heeft het dus niet van een vreemde houdt ze niet van bende. Alleen gaat het bij Tess nét een stapje verder; we hebben een kind met smetvrees.