Nooit gedacht dat ik zo ziek zou zijn dit keer.
Nooit gedacht dat het zo lang zou duren.
Nooit gedacht dat het weer erger zou worden aan het einde.

30 weken zwanger, 75% gehad. Nog altijd in gevecht tegen uitdroging. 

Hitte, en Hg. H-H. Ha,ha. Het lacht je uit. Want je voelt je hondsberoerd. 

Ik noem ze de lichtpuntjes in het donker. Zoals een nacht met vallende sterren, of in dit geval een mooie volle maan die straalt. Het is en blijft donker, maar er is ook een mooi licht, waar je aandacht naartoe getrokken word. Bij iedere echo, krijg (en maak) ik foto's en een filmpje. Zodat ik thuis iets heb, om mij aan vast te houden. Want hoe rot ik mij ook voel, dan ben ik gelukkig. Voor mijn kindje heb ik alles over. Ja zelfs dit. Zelfs elke keer zweven op het randje van uitdrogen, zelfs soms niet meer weten waar ik het zoeken moet. Rot HG(hyperemesis gravidarum) En dan voel ik het weer even. Misschien scheelt het dat ik er al eentje heb rond lopen op de wereld. En weet wat het is om moeder te zijn, om je kind onvoorwaardelijk lief te hebben. 

Een goed dagdeel, of gewoon een goede dag. Het doet wonderen. Ik kies ervoor om iets te doen. Zelf, of als mijn dochter bij ons is, met haar uiteraard. Altijd resulteert dat weer in een super slechte dag (dagen). En toch, doe ik het.

Ik ben zwanger! Blijkt begin juni, ruim 5 weken. We zijn gelukkig! We kunnen het amper geloven, maar 3 verschillende testen vertellen dat het echt zo is. Ik vertel mijn vriend, dat mijn vorige zwangerschap (11 jaar geleden) gepaard ging met extreem overgeven. Dat het beetje overgeven wat ik nu heb, echt een geluk is!