Onze kleine Noa wordt in november 1 en dat vieren we met een feestje. Net als voor haar grote zus willen we op de eerste verjaardag iedereen uitnodigen. Alleen het verschil is dat die "iedereen" nu ook bijna allemaal kinderen hebben. Het komt erop neer dat er rond de 25 kinderen zullen zijn van de leeftijd 0 tot 5. 

De pappa van mijn kinderen, mijn alles, is ziek. Geen griepje, geen verkoudheid maar zaadbalkanker. Ik schrijf het maar 1 keer want ik vind het verschrikkelijk om te horen en te lezen. Ik kan er niet aan wennen en hoop dat het ook niet nodig is. 

Noa is een ondernemend lachebekkie die altijd meer wil dan ze kan. Ze is nu 6 maanden en probeert al tijgerend haar doel (lees grote zus Juna en haar speelgoed) te bereiken. 

Mijn jongste dochter Noa is net 2 maanden. De kleine meid drinkt sinds een week ineens haar flessen niet meer leeg. Soms valt ze halverwege in slaap, soms is ze wel wakker maar stopt ze gewoon en wil ze niet meer.

Nina is nu 3 weken en het is een heerlijk kind. Ze drinkt goed, ze slaapt goed en huilt bijna niet. Wat zeg ik? Tot een paar dagen terug...

Mijn partner is net de deur uit met onze 2 dochters. De jongste is nu ruim 2 weken oud. Hij vertelt even voor hij weg gaat dat hij ook bij mijn schoonzusje langsgaat, maar dat ze verkouden is. Slapen kan ik nu wel vergeten. Ik wil geen verkouden mensen in de buurt van mijn jongste, ze is zo klein en verkouden kunnen ook gevaarlijk zijn. Na een paar maanden prima, maar nu niet. Hij zegt dat hij me begrijpt en zegt er nog bij dat even vasthouden geen kwaad kan. Maak ik me zorgen om niets?

Voor de bevalling bleek mijn bloeddruk te hoog. Ik kreeg daardoor klachten die erg op migraine lijken en zou om die reden ingeleid worden.

Mijn vorige bevalling was vlot, het kan nog vlotter.

Afgelopen nacht heb ik echt heerlijk geslapen (dat heb ik al weken niet gehad). Maar nu sinds vanmiddag voel ik me ineens zo slap als een vaatdoek. Ik ben erg misselijk en heb het gevoel elk moment mezelf helemaal leeg te kunnen gooien.