11 jaar geleden
Dat ging snel!
De vliezen werden gebroken en 3 uur later was ze er.
Mijn vorige bevalling was vlot, het kan nog vlotter.
Op maandag begon ik me niet goed te voelen. Ik kreeg een soort migraine en het leek alsof er een band om mijn middel getrokken werd. Ik besloot de ochtend erna het ziekenhuis te bellen en ze vroegen ons om direct langs te mogen. Na allerlei controles bleek alles met het kindje goed, maar mijn bloeddruk was aardig hoog voor mijn doen. Omdat dit de vorige zwangerschap ook reden was om mij in te leiden was dat nu weer het plan. Ik bleek al wat onsluiting te hebben en ben ook direct gestript.
Die nacht is er op een paar harde buiken na niets gebeurd en om half 9 waren weer in het ziekenhuis. In overleg met mij werden eerst mijn vliezen gebroken in de hoop dat de bevalling vanzelf zou beginnen. Als er na 30 minuten nog niets zou gebeuren zou het infuus gezet worden.
Ik voelde na een kwartier al regelmatig weeen die snel heftiger werden. Maar die waren op de monitor nauwelijks te zien dus het infuus werd toch gezet. Ik heb het toegelaten maar toen de spuit alvast klaargelegd werd heb ik heel duidelijk (niet al te vriendelijk) gezegd dat met de toename van pijn en frequentie van de weeën die ik had ze de spuit er absoluut niet bij me inkregen.
Gelukkig werden de weeën eindelijk zichtbaar op de monitor en toen ik zei dit worden ineens hele andere weeën na een uur namen ze dat wel serieus. Blijkbaar kon ik ze goed wegpuffen waardoor het er niet zo zwaar uitzag, iedereen was verbaasd dat ik gewoon al 8 cm ontsluiting had.
Ik mijn best gedaan de persweeën zo lang mogelijk op te vangen en was verbaasd hoe gecontroleerd ik dat deed. Toen ik eenmaal mocht was de kleine er zo uit. De hele bevalling vanaf het breken van de vliezen duurde 3 uur en ik kon het met veel minder hechtingen af dan de vorige keer.
Ondanks alles heb ik deze bevalling als erg heftig ervaren. De hele bevalling heb ik zo bewust meegemaakt. Alles om me heen kwam binnen en alles heb ik onthouden. De vorige bevalling was met een weeënstorm en de nodige hechtingen echt veel heftiger maar toen had Ik het idee dat ik ergens in mijn eigen wereldje rondzweefde en ik weet er heel veel niet meer van.
Nu dus wel een ik vind dat niet fijn. Vooral het laatste deel toen de kleine besloot de navelstreng mee naar buiten te trekken om haar nekje heen. Het geschreeuw om me heen en alles wat ik voelde spookt nog steeds door mijn hoofd. Het duurde helemaal niet lang en er is ook niets mis gegaan. Maar het kwam zo heftig bij me binnen.
Toch apart hoe de makkelijkste bevalling toch degene is waar ik emotioneel de meeste moeite mee heb. Een ding is zeker, de resultaten, twee prachtige dochters zijn het meer dan waard.
layla1983
Ik moet voorlopig ook even niet aan een derde denken hoor! Helaas is er bij zo een snelle bevalling nauwelijks tijd voor pijnbestrijding. Maar ondanks de diepe indruk geniet ik heel erg van de kleine meid. Er moet alleen niet teveel naar mijn bevallingsverhaal gevraagd worden. Deze blog is een veilige manier voor mij om toch mijn verhaal kwijt te kunnen. Van gevoelens opkroppen ben ik me nog nooit beter gaan voelen ;)
Anoniem
Beste Layla, Dit is voor mij ook heel herkenbaar, mijn vorige bevalling heb ik ook heel bewust meegemaakt al is het jaren terug. Ik weet nog precies alle details en dat is best moeilijk omdat ik straks weer ga bevallen. Wat mij het meest is bijgebleven is de hevige pijn, ik dacht echt dat ik het niet zou overleven en heb geschreeuwd zo hard ik kon. Best genant als ik eraan terug denk. De bevalling zelf ging voorspoedig maar bij mij heeft het ook een diepe indruk achtergelaten. Succes met het verwerken ervan, heeft bij mij nog een tijdje geduurd! Gelukkig heb je een gezonde dochter op de wereld gezet! Geniet ervan!