plezier voor 2

Als ik eerlijk ben lijkt mijzelf een vakantie in de vrije natuur in een mooie en van alle gemakken voorziene blokhut het einde. Als het aan de kinderen ligt willen ze ook graag een zwembad op loopafstand en daar het liefst de hele dag heerlijk liggen weken en bubbelen. Spagaat dus....en het wordt nog erger, want papa heeft ook zo zijn eigen wensen op het gebied van vakantie vieren. Die gaat graag wat kunst en cultuur opsnuiven....en daar maakt hij de kinderen weer niet zo happy mee :-) Wat ons betreft is de het hoogst haalbare qua ideale vakantie een mengelmoesje van dit alles. Dat is me even een uitdaging, maar wel een leuke hoor....en ook een heel leerzame want op deze manier houden we rekening met iedereen en leert iedereen ook eens wat voor een ander te doen. Wat soms toch ook wel leuker blijkt te zijn dan verwacht. Dus....die ideale vakantie komt er heel misschien een keertje als de kids de deur uitzijn...en tot dan....genieten van dat vooruitzicht en blij zijn met wat we hebben met en voor elkaar.

Wat hebben wij het goed, zowel qua gezondheid als qua materialistische zaken....we zijn gezegend met 5 dochters, die allemaal gezond zijn. Evenals wij zelf, en we hebben nog zoveel meer ! Onderdak, voedsel in overvloed.....speelgoed voor de kinderen, en we houden nog wat over om gezamenlijk leuke dingen te kunnen doen. Het gaat de laatste tijd vaak door me heen als ik beelden zie of artikelen lees over vluchtelingen....wat hebben wij veel in vergelijking tot hen die met gevaar voor hun leven uit een oorlogssituatie vluchten, en dan heb ik het over de echte vluchtelingen....niet de mensen die puur uit economisch gewin proberen elders hun geluk te vinden. Ik zeg het regelmatig tegen de kinderen als ze vinden dat ze op welke manier dan ook tekort komen, kijk ook eens naar de mensen die het minder goed hebben....niet alleen naar diegenen die het beter hebben dan wij.  Het is zo gemakkelijk om ontevreden te zijn......en zo goed te bedenken dat bezit van de zaak zo vaak het einde van het vermaak betekent.

Het lijkt mij een echte uitdaging om een review te schrijven voor zo´n mooi product. Het feit dat je hem kado krijgt levert natuurlijk wel al de eerste goede punten op, maar evengoed kun je er op een nuchtere eerlijke manier mee omgaan. Ik denk dat je als eerste een gat in de lucht springt als je hoort dat je hem mag testen....en de eerste keer dat je ermee op pad gaat zal ook best wel spannend zijn.  Ik ben zelf erg benieuwd hoe het gebruiksgemak is en ook hoeveel er nog bij kan naast onze jongste spruit. Ze is inmiddels ruim 8 maanden dus hoeft ze niet perse meer in de maxi cosi erin....dat scheelt vast een hoop ruimte. Heel nieuwsgierig ben ik ook naar de actieradius van de batterij....hoe lang kun je ermee doen als er naast dat kleintje van 8 maanden ook nog 2 kinderen van 4 en 8 inzitten ? Dat is best wel belangrijk want je wilt er ook grotere afstanden mee afleggen. Ik zou ook de veiligheid goed in de gaten houden, en of ik ze zonder al teveel moeite uit en inladen. Kortom....dit testproduct heeft zoveel aspecten dat het erg leuk moet zijn daar een review over te mogen schrijven en er leuke filmpjes over te maken. In ieder geval....alle voorgeselecteerden....veel geluk en de andere moeders kunnen vast een leuk en informatief review verwachten van de gelukkige mama die hem mag testen

Heel onverwachts kwam je in ons leven....je was gelukkig evengoed ook heel erg welkom bij ons. Wat hebben we van je genoten, allemaal....en nog steeds ben je ons lieve kleine zonnetje. Maar je hebt ons ook veel stress en slapeloze nachten bezorgd. Vanaf dat je 3 weken was deed je niets anders dan huilen, drinken en heel af en toe een half uurtje slapen. We hebben van alles geprobeerd, niets hielp....later bleek dat je heel veel last van krampjes had, maar je kon het ons niet vertellen....zo jammer ! Toen je 3 maanden was ging het langzamerhand ietsje beter. Nu ben je alweer 6 maanden en kun je overdag lekker rollebollen in de box, je slaapt soms wel anderhalf uur achter elkaar en je lacht en schatert naar je grote zussen. Maar s'nachts.....dan houd je mama wakker, je komt iedere 2 uur en laat je alleen maar troosten met mama's borst. Als je dan gedronken hebt legt mama je weer in je bedje, maar binnen 2 uur hoort ze je weer huilen en moet ze je weer gaan pakken omdat je zo hard huilt dat je zusjes wakker worden. Mama legt je maar weer aan en valt per ongeluk zelf ook wel eens in slaap...zo moe is ze ervan. Mama wordt daar wel eens wanhopig van....ze moet overdag ook zoveel doen en als ze dan zo moe is is dat wel eens zwaar.  Maar na vandaag....is mama blij je stemmetje te horen, ook al is het midden in de nacht en ook al is het 5 keer in dezelfde nacht. Want dan denkt ze : gelukkig, ons kleine prulletje leeft nog. Vandaag hoorde mama dat het lieve kleine kindje van haar vriendin niet meer wakker werd, nooit meer ! Wat een groot verdriet dat die moeder nooit meer dat lieve kleine stemmetje van haar kindje zal horen....zij zal haar babietje s'nachts niet meer hoeven pakken omdat het huilt.  Na vandaag....is alles anders....na vandaag kan mama relativeren. Dat is een heel moeilijk woord , maar als je groot bent ....zal mama het je leren.

Vorige week rolde ze voor het eerst van haar rug op haar buikje. Leuk....denk je dan als moeder en ook als grote juichende zussen erom heen. Niets blijkt minder waar ! Vanaf dit moment is het uit met het rustig spelen en kijken in de box. Zodra ik haar in de box leg....op haar rug....rolt ze in no time op haar buikje, graait naar haar speelgoed en zet het vervolgens binnen 5 minuten op een brullen. Een van ons rolt haar voorzichtig weer terug waarna hetzelfde spelletje opnieuw begint. Waarschijnlijk gaat ze het snel leren....van haar buik op haar rug....(ze heeft het rond de 3 maanden regelmatig gedaan, maar daarna niet meer) Voor nu is het vooral een kwestie van geduld hebben  en haar stimuleren om zelf terug te rollen, hopelijk lukt het snel !

Ik ga nu bloggen over bloggen op mamaplaats en het nieuwe systeem van belonen. Ik persoonlijk ben bang dat er dan nog minder wordt gereageerd op blogs....er komen steeds meer blogs, en ze schuiven heel snel naar onderaan de pagina. Wat mij betreft gaat kwaliteit boven kwantiteit, maar het kan ook wel samengaan natuurlijk.

In de kraamweek wilde onze dochter niet lang genoeg wakker blijven om effectief te drinken. Ze was 2 weken te vroeg.....misschien lag het daaraan....ze lag heerlijk tegen mijn borst aan te slapen, maar lekker doordrinken...ho maar. We zijn begonnen met haar regelmatig aan te leggen toen ze geboren was, zo´n iedere 2 uur.....dat ging nog wel, maar na 3 dagen kwam de stuwing op gang (en dat is echt een ramp bij mij, zo hard en vol als mijn borsten dan zijn.....en het doet zeeeeer !!!)  en toen er genoeg melk voor haar was werd ze steeds slaperiger en trager. Ik heb al snel afgekolfd en die voeding in een flesje gegeven, om het op gang te houden , maar ja....met nog 4 kinderen erom heen is dat niet zo´n succes. Ten einde raad ben ik na 7 dagen overgegaan op de fles....de afgekolfde melk gaf ik haar erbij. Ik kolfde alleen maar om het draaglijk te houden, niet om het op gang te houden....ik zag er echt geen gat meer in met die borstvoeding en haatte de borstkolf. Aan het eind van de 2 de week werd mijn dochter eindelijk wakker, en toen begon het toch weer te kriebelen...zou ik niet toch....ik had nog wel wat melk dacht ik...weet je wat, ik probeer het gewoon dacht ik toen. Ik heb haar toen iedere 2 uur aangelegd de eerste 2 dagen en een flesje daarbij aangeboden want ze kreeg nog niet genoeg bij mij. En nu....ze is nu ruim 3 maanden en krijgt volledig borstvoeding....zo fijn dat het toch nog gelukt is. Mochten er hier meer moeders zijn die na een week of langer proberen ermee stoppen omdat het teveel vergt of niet wil lukken .....weet dan dat je het weer op kunt pakken. Het blijkt niet altijd te lukken om weer volledig te gaan voeden , maar al kun je de helft van de flesvoedingen vervangen door borstvoeding....dan nog is het heel waardevol zowel voor jezelf als voor je kindje. Dus.....relacteren....kun je leren ! Je vind er ook goede tips over op het internet. Succes !

Als moeder van inmiddels 5 kinderen zou ik helemaal gewend moeten zijn aan het hebben van een klein prulletje....niets is minder waar. Ons 5 de kindje is inmiddels 11 weken oud, en ze slaap op een goede dag gemiddeld 4 tot 5 uur. Inmiddels hebben we zowat alles al geprobeerd wat er maar te proberen is....daar ga ik het verder niet over hebben...ik wil het hebben over de emoties die je hebt als moeder van een huilbaby. Als eerste is er de mooiste emotie....het liefde gevoel....het is er wel, maar zovaak wordt het overheerst door zorg, stress, machteloosheid, en ja....ook boosheid. Hoewel ons lieve kleine prulletje er helemaal niets aan kan doen dat ze zo´n immens groot beroep doet op het geduld van papa en mama , komt dit gevoel zeker wel eens boven. Als ze de hele dag maar bij mini poosjes even slaapt....en dan alleen nog maar in de armen van mama.....en dan s´avonds weeeeer gaat krijsen als ik haar slapend in haar bedje heb gelegd, ja.....dan komt die boosheid zeker wel even naar boven. Gelukkig neemt papa het dan wel van me over, maar toch.....Het ergste vind ik persoonlijk die machteloosheid die je voelt als je merkt dat je kleintje niet de rust kan vinden die ze nodig heeft, wel heeeel moe is en dan toch maar steeds weer ligt te wurmelen, zich overstrekt en met haar armen en benen ligt te zwaaien en te trappelen. Je gunt het haar zo dat ze zich happy voelt, en je kunt het haar blijkbaar niet geven. Gelukkig probeer ik me steeds maar te focussen op de 3 maanden die ze nodig zou hebben voor het rijpen van de darmpjes....misschien gaat het daarna beter....De kleine poosjes dat ze rustig in haar wipstoeltje ligt en ik zo´n prachtige brede grijns van haar krijg , daar trek me ik me helemaal aan op. Er zijn vast wel meer moeders die worstelen met de emoties rond dit probleem.....reageer dan alsjeblieft op dit blog....gedeelde smart is halve smart toch ;-)  ?