De dagen na de bevalling van Feline* verlopen in een roes. We krijgen kraamhulp. In eerste instantie vond ik dit een gek gegeven. Waarom krijg ik kraamhulp als we geen kindje thuis hebben. Achteraf ben ik er hartstikke blij mee geweest. We hebben een hartstikke lieve vrouw als kraamverzorgster en ze helpt ons in het huishouden, ze houdt mij in de gaten én ik kan goed met haar praten over Feline*.

Je bent dood! je bent dood, maar je zit nog wel in mijn buik.

Het is 1 januari 2013 als ik ontdek dat ik zwanger van je ben. We zijn zo blij, en ook verrast. Nadat ik eind november de miskraam heb gekregen verwachtte ik niet dat ik zo snel weer zwanger zou zijn. En ook zwanger op de natuurlijke manier, zonder hormonen te gebruiken.

Het is 23 november 2012. Sinds gister weet ik dat ik zwanger ben. De eerste sessie met hormonen was het meteen raak. Hoe bijzonder. We zijn zo ontzettend blij.
Gisteravond hebben we de verjaardag van mijn schoonvader gevierd en ik vond het zo leuk om zo'n geheim met me mee te dragen.
ik ben bang dat iedereen het aan me kan zien. Onzin natuurlijk.
We besluiten dat we het pas over een aantal weken aan anderen willen vertellen. tot die tijd blijft het ons geheim, ons heerlijke geheim.

Augustus 2012. Met zwetende handjes zitten we in de wachtkamer van de gynaecoloog. Hopelijk kan hij ons helpen. Hopelijk zegt hij niet dat we nooit samen kinderen kunnen krijgen.

Het is februari 2011. Op een zondagmiddag besluiten we dat ik stop met de pil. We zijn er klaar voor om samen een nieuw avontuur te starten. Ik ben er misschien wel nog meer klaar voor dan mijn man Sven. Ik ben benieuwd hoe mijn eigen menstruatie cyclus is. Ik ben eigenlijk vanaf het begin van mijn menstruatie aan de pil geweest en voor die tijd wat ik hartstikke onregelmatig. Ik hoop dat alles vanzelf weer gaat werken...