Ik was erg enthousiast over mijn buggyboard. Mijn mannetjes hebben een leeftijdsverschil van 2 jaar en ik had er geen zin in om een lang of breed gevaarte door de Londense straten te moeten duwen. Mijn oudste zoontje Rayan kon al aardig goed lopen rond zijn 2e verjaardag, dus het leek ons niet nodig om een dubbele buggy aan te schaffen. In het begin deed ik baby Milan in de babybjorn en kon Rayan lekker in de buggy zitten, want ver lopen was toch nog wel wat te veel gevraagd. Maar na een week of acht, was kleine Milan zo hard gegroeid dat ik het steeds zwaarder begon te vinden om hem rond te sjouwen. Vooral met boodschappen doen was het erg lasting om boodschappen op te bergen met een baby op de buik. Daarom besloot ik om het andersom te doen.

Sinds ik in het buitenland woon ga ik niet meer ‘op vakantie’. Als ik geld en tijd heb, dan ga ik altijd weer naar Nederland. Ik heb dan wel vakantie, maar het is toch niet echt vakantie omdat alles me daar bekend is. Omdat wij twee weken Nederland op de planning hebben, heb ik eens op Google gekeken wat er zoal voor kinderen te doen is in het Noorden van het land. Na een aantal websites bezocht te hebben, stuitte ik op een vakantiepark dat heet ‘Ponycity’ in Slagharen. Het is naast het attractiepark in Slagharen en bij elk vakantiehuisje hoort een Shetlandpony. Er is er vanalles te doen wat met pony’s te maken heeft. Ik vraag me af hoe leuk het daar is. Is er hier iemand die er weleens is geweest? Misschien dat we in de toekomst zoiets eens gaan proberen. Voor dagjes uit heb je ook genoeg. Zoals een klein attractiepark in Appelscha (Friesland) en het otterpark in Leeuwarden dat heet ‘Aqua Zoo’. Graag zou ik tips krijgen over hoe leuk dit soort parken zijn en wat er verder nog meer te doen is in het land. Mijn jongens zijn 2,5 jaar oud en 6 maanden oud.

In de Londense parken zie je buggy’s in alle soorten en maten voorbij komen. Van goedkope lichtgewicht buggy’s tot hele dure. Het lijkt wel alsof er net zoveel soorten buggy’s bestaan als automerken. Ik was zelf niet zoveel met buggy’s bezig tijdens mijn eerste zwangerschap. Ik was namelijk van plan om mijn baby te ‘dragen’ in een draagdoek of babybjorn. Maar ik kreeg daar allerlei commentaar over van mensen om me heen. Van dat het niet handig is omdat een baby zwaar is en dat je dan ook nog met boodschappen rond moet sjouwen...

Na de zoveelste lekkende luiervan de laatste tijd vraag ik me af wat de beste luier is. Ik heb er flink mee geexperimenteerd met mijn oudste zoontje.

Schaffen jullie alles nieuw aan voor de baby of gebruiken jullie ook 2e hands dingen? Aan de ene kant heb je maar 1 keer kinderen, aan de andere kant kost alles genoeg geld! Ik heb zelf alle grote dingen gekregen. Het was van mensen die ik goed kende of van familie en vrienden. Zo weet je in elk geval dat er goed met de spullen is om gegaan. De buggy hebben we gekregen, het mozesmandje, de ‘activity-centre’ en de Babybjorn.

Mijn jongste zoontje Milan mag alweer zijn ‘halfjaardag’ vieren. Hij is zes maanden oud. We vieren dat niet als een verjaardag, maar we denken er wel aanomdat het toch een speciaal moment is. De kinderen hebben al zoveel en snoepen doet mijn oudste ook al genoeg. Gelukkig eet hij alleen chocola, en niet ander ‘slecht’ snoep. Met een tweede kindje heb je een stuk minder nodig dan met de eerste. Vooral omdat ik twee jongetjes heb. De jongste heeft de kleertjes van de oudste aan, op een enkel nieuw setje na, en speelt met zijn speelgoed...

Mijn tweede zoontje is bijna 6 maanden oud en hij groeit als kool. Dat is ook te merken als ik hem in de Babybjorn draag! Het begint best zwaar te worden om lang met beide jongens op stap te gaan. Tijdens mijn tweede zwangerschap heb ik heel veel op het internet rondgeneusd op zoek naar de ideale duobuggy. Maar mijn man is er geen fan van. Hij zegt dat de baby die achteraan zit, zoals bijvoorbeeld bij de duo wagen van Phil & Teds die je hier in Londen veel ziet,  nauwelijks iets kan zien, en hij vindt dat belangrijk voor de ontwikkeling. Een buggy waarbij de kinderen naast elkaar zitten was ook geen optie omdat onze voordeur heel nauw is en wij ook vaak met de bus moeten reizen.

Vanaf het moment dat ik voor het eerst zwanger was, wilden mensen me vanalles geven voor de baby. Allerlei keuzes komen dan op je af. Ik werkte destijds bij een kinderopvang, hier in Londen, en van en van de moeders die net haar derde kindje gekregen had, kreeg ik het aanbod om bij haar langs te komen om babyspullen over te nemen. Ik had geen idée wat wel en niet handig zou kunnen zijn en daarom besloot ik een kijkje te nemen.

Een moeder krijgt vele keuzes op haar bord. Hoe je kleintje opgevoed moet worden, welke spullen je nodig hebt, welke merken... Ik ben zelf vrij eigenzinning. Ik doe dingen op de manier die mij goed lijken en natuurlijk vind ik het jammer als mensen dat niet goed vinden, maar ik ga wel door met wat ik goed vind.